در شرح حال ظل السلطان آمده است که وی در اواخر مدت حکومت خود در اصفهان ( نیمه اول دهه ۱۲۸۰ شمسی که همزمان با سلطنت مظفرالدین شاه بود ) ، برخی از عمارت های باقی مانده از دورهٔ صفوی را نابود کرد و عمارت های دیگری را به مرز نابودی کشاند.
از این بناها جز نگاره ها یا نقاشی هایی که به دست هنرمندان اروپایی همچون اوژن فلاندن، پاسکال کوست و ارنست هولتسر، پدید آمده، اثری بر جای نمانده است.
فرمانروایی سی و چهار ساله مسعودمیرزا ظل السلطان فرزند ناصرالدین شاه قاجار بر اصفهان، با ویرانی بیش از ۵۰ اثر و بنای تاریخی و باغ ایرانی در پایتخت دولت صفوی همراه بود. شهر اصفهان که در روزگار اوج شکوه خود دارای ۱۳۷ کاخ، ۱۶۲ مسجد، ۴۸ مدرسه، ۲۷۳ حمام و ۱۲ گورستان بود، [ ۱] در دوره ظل السلطان بیشتر شکوه و زیبایی خود را از کف داد. یکی از جهانگردان اروپایی در آن زمان نوشته است:[ ۱]
«متأسفانه ظل السلطان از خیابان خوش منظره و فرح آور چهارباغ مانند سایر آثار باستانی چیزی باقی نگذاشته، جدول های سنگی را پرکرده و حواشی آنها را فروخته و نقاشی های تاق ها و دیوارها را هم محو کرده است. جای قصرها و عمارت های خالی صفوی را هم با ایجاد مزارع گرمک و خیار اشغال کرده است. »
لرد کرزن هم که در سال های پایانی فرمانروایی قاجاریان به ایران آمده بود دربارهٔ این ویرانی ها چنین می نویسد:[ ۱]
«مسجد و عمارت سلطنتی اصفهان را از بیخ و بن کندند. آن عمارت هفت دست و آیینه خانه و نمکدان با نقشه های عجیب و آیینه های بزرگ شفاف و حوض های یکپارچه که از سنگ های مرمر صاف شفاف تراشیده شده و سلاطین با مخارج گزاف بنا نهاده اند، تمام خراب و به جای آنها جز تپه خاکی غم انگیز و ملالت خیز باقی نمانده است. »
مهدی بامداد در شرح حالی که از ظل السلطان در کتاب شرح حال رجال ایران نوشته، اشاره کرده است که از کارهای بسیار زشت ظل السلطان، قطع اشجار خیابان ها و تخریب شمار زیادی از ساختمان های زیبای صفوی در اصفهان بود. گرچه بنا به گفتهٔ بسیاری از صاحب نظران و مورخان ( از جمله خود بامداد ) علت اصلی این اقدام جنون آمیز، محو شکوه و عظمت عصر صفوی از دیدگان عموم توسط قاجارها بوده است ( که پیوسته در تاریخ ایران تکرار شده است ) ، اما از قرار معلوم ظل السلطان، دلیل دیگری هم برای این اقدام ناشایست خویش داشته و آن این بوده که عمارات صفویه و زیبایی خیره کنندهٔ شهر اصفهان، توجه ناصرالدین شاه را به خود جلب ننماید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز این بناها جز نگاره ها یا نقاشی هایی که به دست هنرمندان اروپایی همچون اوژن فلاندن، پاسکال کوست و ارنست هولتسر، پدید آمده، اثری بر جای نمانده است.
فرمانروایی سی و چهار ساله مسعودمیرزا ظل السلطان فرزند ناصرالدین شاه قاجار بر اصفهان، با ویرانی بیش از ۵۰ اثر و بنای تاریخی و باغ ایرانی در پایتخت دولت صفوی همراه بود. شهر اصفهان که در روزگار اوج شکوه خود دارای ۱۳۷ کاخ، ۱۶۲ مسجد، ۴۸ مدرسه، ۲۷۳ حمام و ۱۲ گورستان بود، [ ۱] در دوره ظل السلطان بیشتر شکوه و زیبایی خود را از کف داد. یکی از جهانگردان اروپایی در آن زمان نوشته است:[ ۱]
«متأسفانه ظل السلطان از خیابان خوش منظره و فرح آور چهارباغ مانند سایر آثار باستانی چیزی باقی نگذاشته، جدول های سنگی را پرکرده و حواشی آنها را فروخته و نقاشی های تاق ها و دیوارها را هم محو کرده است. جای قصرها و عمارت های خالی صفوی را هم با ایجاد مزارع گرمک و خیار اشغال کرده است. »
لرد کرزن هم که در سال های پایانی فرمانروایی قاجاریان به ایران آمده بود دربارهٔ این ویرانی ها چنین می نویسد:[ ۱]
«مسجد و عمارت سلطنتی اصفهان را از بیخ و بن کندند. آن عمارت هفت دست و آیینه خانه و نمکدان با نقشه های عجیب و آیینه های بزرگ شفاف و حوض های یکپارچه که از سنگ های مرمر صاف شفاف تراشیده شده و سلاطین با مخارج گزاف بنا نهاده اند، تمام خراب و به جای آنها جز تپه خاکی غم انگیز و ملالت خیز باقی نمانده است. »
مهدی بامداد در شرح حالی که از ظل السلطان در کتاب شرح حال رجال ایران نوشته، اشاره کرده است که از کارهای بسیار زشت ظل السلطان، قطع اشجار خیابان ها و تخریب شمار زیادی از ساختمان های زیبای صفوی در اصفهان بود. گرچه بنا به گفتهٔ بسیاری از صاحب نظران و مورخان ( از جمله خود بامداد ) علت اصلی این اقدام جنون آمیز، محو شکوه و عظمت عصر صفوی از دیدگان عموم توسط قاجارها بوده است ( که پیوسته در تاریخ ایران تکرار شده است ) ، اما از قرار معلوم ظل السلطان، دلیل دیگری هم برای این اقدام ناشایست خویش داشته و آن این بوده که عمارات صفویه و زیبایی خیره کنندهٔ شهر اصفهان، توجه ناصرالدین شاه را به خود جلب ننماید.
