تحیت اهل جاهلیت

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تحیت اهل جاهلیت (قرآن). عنوان جاهلیّت به مقطعی از تاریخ عرب (حدود دو قرن ) پیش از ظهور اسلام و بعثت پیامبر صلّی الله علیه و آله- که بت پرستی و نیز جهل و خرافه گرایی از شاخصه های بارز آن به شمار می رود- اطلاق می گردد.
تحیت اهل جاهلیت ، غیر از تحیت اهل بهشت است.«... واذا جاءوک حیوک بما لم یحیک به الله...»؛ آیا ندیدی کسانی را که از نجوا (سخنان درگوشی ) نهی شدند، سپس به کاری که از آن نهی شده بودند بازمی گردند و برای انجام گناه و تعدّی و نافرمانی رسول خدا به نجوا می پردازند و هنگامی که نزد تو می آیند تو را تحیّتی (و خوشامدی) می گویند که خدا به تو نگفته است، و در دل می گویند: «چرا خداوند ما را بخاطر گفته هایمان عذاب نمی کند؟!» جهنم برای آنان کافی است، وارد آن می شوند، و چه بد فرجامی است! ( تحیت اهل جاهلیت با گفتن «انعم صباحا» و مانند آن بوده است و پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم در جواب آنها فرمود: خداوند به جای آن، السلام علیکم را که بهترین تحیت اهل بهشت است برای ما قرار داده است. (
← منظور از تحیت الهی
۱. ↑ عروسی حویزی، عبدعلی بن جمعه، تفسیر نورالثقلین، ج۵، ص۲۶۱.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۷، ص۴۲۹، برگرفته از مقاله «تحیت اهل جاهلیت»
...

پیشنهاد کاربران

بپرس