[ویکی فقه] تحفة الرجال و زبدة المقال. سماهیجی، عبدالله بن صالح (۱۰۸۶ - ۱۱۳۵ق) مؤلف کتاب رجالی، تحفة الرجال و زبدة المقال می باشد.
این کتاب، مشتمل بر ارجوزه مفصلی در علم رجال است. ارجوزه، به اشعاری اطلاق می شود که هر بیت آن دارای قافیه ای مختص به خود باشد.مؤلف، اسامی راویانی را که نیاز به بحث دارند، بیان می نماید و در مورد آنها مباحثی را مطرح نموده تا به این وسیله، احادیث روایت شده از طرف ایشان از حیث ضعیف بودن و صحیح بودن و... مشخص شود و در این زمینه، از نظریات سلیمان بن عبدالله ماحوزی استفاده نموده است. مؤلف در آخر کتاب، اجازه نامه خود از شیخ سلیمان بن عبدالله ماحوزی را (که ایشان هم از علامه مجلسی اخذ کرده)، به نظم آورده است.محقق تهرانی در الذریعة ، این کتاب را با عنوان ارجوزة فی الرجال و در جای دیگری با عنوان رجال الشیخ عبدالله فهرست نموده است.در التراث العربی ، این کتاب با عنوان تحفة الرجال و زبدة الزبدة فی المقال، فهرست شده است.نسخه های خطی این کتاب، در کتاب خانه های ایران موجود است.
این کتاب، مشتمل بر ارجوزه مفصلی در علم رجال است. ارجوزه، به اشعاری اطلاق می شود که هر بیت آن دارای قافیه ای مختص به خود باشد.مؤلف، اسامی راویانی را که نیاز به بحث دارند، بیان می نماید و در مورد آنها مباحثی را مطرح نموده تا به این وسیله، احادیث روایت شده از طرف ایشان از حیث ضعیف بودن و صحیح بودن و... مشخص شود و در این زمینه، از نظریات سلیمان بن عبدالله ماحوزی استفاده نموده است. مؤلف در آخر کتاب، اجازه نامه خود از شیخ سلیمان بن عبدالله ماحوزی را (که ایشان هم از علامه مجلسی اخذ کرده)، به نظم آورده است.محقق تهرانی در الذریعة ، این کتاب را با عنوان ارجوزة فی الرجال و در جای دیگری با عنوان رجال الشیخ عبدالله فهرست نموده است.در التراث العربی ، این کتاب با عنوان تحفة الرجال و زبدة الزبدة فی المقال، فهرست شده است.نسخه های خطی این کتاب، در کتاب خانه های ایران موجود است.
[ویکی فقه] سماهیجی، عبدالله بن صالح (۱۰۸۶ - ۱۱۳۵ق) مؤلف کتاب رجالی، تحفة الرجال و زبدة المقال می باشد.
این کتاب، مشتمل بر ارجوزه مفصلی در علم رجال است. ارجوزه، به اشعاری اطلاق می شود که هر بیت آن دارای قافیه ای مختص به خود باشد.مؤلف، اسامی راویانی را که نیاز به بحث دارند، بیان می نماید و در مورد آنها مباحثی را مطرح نموده تا به این وسیله، احادیث روایت شده از طرف ایشان از حیث ضعیف بودن و صحیح بودن و... مشخص شود و در این زمینه، از نظریات سلیمان بن عبدالله ماحوزی استفاده نموده است. مؤلف در آخر کتاب، اجازه نامه خود از شیخ سلیمان بن عبدالله ماحوزی را (که ایشان هم از علامه مجلسی اخذ کرده)، به نظم آورده است.محقق تهرانی در الذریعة ، این کتاب را با عنوان ارجوزة فی الرجال و در جای دیگری با عنوان رجال الشیخ عبدالله فهرست نموده است.در التراث العربی ، این کتاب با عنوان تحفة الرجال و زبدة الزبدة فی المقال، فهرست شده است.نسخه های خطی این کتاب، در کتاب خانه های ایران موجود است.
این کتاب، مشتمل بر ارجوزه مفصلی در علم رجال است. ارجوزه، به اشعاری اطلاق می شود که هر بیت آن دارای قافیه ای مختص به خود باشد.مؤلف، اسامی راویانی را که نیاز به بحث دارند، بیان می نماید و در مورد آنها مباحثی را مطرح نموده تا به این وسیله، احادیث روایت شده از طرف ایشان از حیث ضعیف بودن و صحیح بودن و... مشخص شود و در این زمینه، از نظریات سلیمان بن عبدالله ماحوزی استفاده نموده است. مؤلف در آخر کتاب، اجازه نامه خود از شیخ سلیمان بن عبدالله ماحوزی را (که ایشان هم از علامه مجلسی اخذ کرده)، به نظم آورده است.محقق تهرانی در الذریعة ، این کتاب را با عنوان ارجوزة فی الرجال و در جای دیگری با عنوان رجال الشیخ عبدالله فهرست نموده است.در التراث العربی ، این کتاب با عنوان تحفة الرجال و زبدة الزبدة فی المقال، فهرست شده است.نسخه های خطی این کتاب، در کتاب خانه های ایران موجود است.
wikifeqh: تحفة_الرجال_و_زبدة_المقال