تحفه اثنا عشریه

[ویکی شیعه] تحفه اثنا عشریه (کتاب). تحفه اثنا عشریه کتابی به زبان فارسی نوشته عبدالعزیز دهلوی عالم سنی مذهب که در ردّ شیعه نگاشته است. کتاب در دوازده باب در موضوعات مختلف، اتهاماتی را علیه شیعه مطرح کرده که بخش هفتم آن در باب امامت علی(ع) جنجالی ترین باب آن است. پس از انتشار کتاب تُحفه، عالمان شیعه بسیاری در عراق، ایران و هند ردیه هایی بر کتاب نوشته و در مقام پاسخگویی به نقد علمی و بررسی آن پرداخته اند. میرزا محمدخان کشمیری ثابت می کند تحفه اثنا عشریه در واقع سرقتی از کتاب صواقع موبقه خواجه نصرالله کابلی بوده و عبدالعزیز دهلوی آن را با تغییراتی به فارسی برگردانده است. عمده ردیه ها به باب هفتم کتاب بوده که یکی از مشهورترین آنان، کتاب عبقات الانوار اثر میر حامد حسین است.
در نیمه نخستین سده سیزدهم هجری یکی از عالمان اهل تسنن هند به نام عبدالعزیز دهلوی که به «سراج الهند» شهرت داشت و با ۳۱ واسطه نسبش به عمر خطاب خلیفه دوم می رسد و صاحب عبقات او را با عنوان شاه صاحب خطاب می کند کتابی را در ردّ اعتقادات و آراء شیعه مخصوصا شیعه اثنا عشریه منتشر کرد و آن را «تحفه اثنا عشریه» نامید.
وی در این کتاب بدون توجه به مصالح دنیای اسلام و واقعیت های تاریخ اسلامی و بدون ملاحظه حدود و قواعد علم حدیث و بدون در نظر گرفتن جایگاه پیامبر(ص) و خاندان پاکش عقاید، اصول، فروع، اخلاق و سایر آداب و اعمال شیعه را بدون رعایت آداب مناظره و امانت داری در نقل حدیث، هدف تهمت ها و افترائات خود قرار داده است.