تحصیل و تعلیم بنیادین

[ویکی فقه] تحصیل و تعلیم بنیادین از افتخارات حوزه علمیه بوده چرا که نظام آموزشی حوزه های علمیه با میراثی هزارساله تنها بازمانده آموزش کهن اسلامی در این سرزمین اند.
تعلیم و تعلم به مثابه فریضه الهی از همان اوان ظهور اسلام آغاز شد چه اینکه پیامبر رحمت خود اولین معلم بود و مسجد اولین مدرسه. پیامبر دانش را بر همگان واجب شمرد و اجر طالب علم را با روزه دار شب بیدار برابر دانست. مسلمانان حول کتاب آسمانی خود به فراگیری علوم پرداختند از لغت و نحو و تفسیر گرفته تا فلسفه و طب و نجوم و هریک به ضرورتی. مدارس در قالب مکتب خانه ها و یا مدارس عالی همچون مدرسه نظامیه رونق بسیار گرفتند. حوزه های علمیه هنوز هم یاد خوش آن روزگاران را زنده نگاه داشته اند طالبان علم هرروز صبح زود شتابان به سوی مجلس درس در حرکتند؛ استاد آرام و شمرده درس را تقریر می کند.؛ صدای شیرین مباحثات و فریاد طلاب جوان که برای حل مسئله ای کارزاری به راه انداخته اند.... هرچند نظام آموزشی طلبگی دارای عناصر مشترک با دیگر نظام های آموزشی است از ویژگی های منحصر به فردی نیز بهره مند است. آموزش در اینجا پرورش ذهن و نفس است تعلیم و تعلم خود به تنهایی ارزشمند نیست وقتی ارزش میابد که با اخلاق و تهذیب همراه شود به عبارتی دیگر هدف این نظام آموزشی صرف یادگیری علوم نیست بلکه تعلیم و تربیت همراه یکدیگر مطلوب است. بر خلاف نظام های جدید آموزشی که تنها آموزش ذهنی مطلوب است در اینجا تربیت روحی و اخلاقی مقدم بر فراگیری علوم است. و جدایی این دو مضر به هریک شناخته می شود. از این رو استادان همراه آموزش معمول به آموزش نظری و عملی اخلاق می پردازند.
← ویژگی ها
۱. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج، ۱ ص ۳۱
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «تحصیل و تعلیم بنیادین»، تاریخ بازیابی ۹۵/۱۱/۱۱.
...