تجلیل هدی

[ویکی فقه] تجلیل هدی به معنای پوشاندن شتری که برای قربانی حج در نظر گرفته شده، با پوششی همچون پارچه می باشد.
«تجلیل» مصدر باب تفعیل از ریشه «ج ـ ل ـ ل» و به معانی بزرگ داشتن، بزرگ شمردن، و پوشاندن است. مقصود از این اصطلاح در مبحث حج که گاهی به «تجلیل هدی» تعبیر می شود، عبارت است از: پوشاندن شتری که برای قربانی حج در نظر گرفته شده، با پوششی همچون پارچه.
موضوعات و حکمت تجلیل
در منابع فقهی، در باب قربانی از مبحث حج در ضمن موضوع اشعار (شکافتن یک طرف کوهان شتر و خون آلود کردن آن) و تقلید (آویختن نعل و چیزهای دیگر بر گردن قربانی به قصد نشانه گذاری آن برای قربانی شدن) از موضوع تجلیل و استحباب آن یاد شده است. (اشعار و تقلید) از جمله حکمت های استحباب پوشاندن قربانی، می توان به این موارد اشاره کرد: بزرگداشت شعائر الهی، آراستن قربانی، آگاه ساختن دیگران به اختصاص حیوان تجلیل یافته برای قربانی حج، پیشگیری از آزار حیوان درگرما و سرما، و دور کردن آزار حشرات و مگس ها از حیوان.
تجلیل در روایات
بر پایه روایات، حضرت علی علیه السّلام شتر خود را در مناسک حج تجلیل می کرد و پس از نحر آن، پارچه های به کار رفته در پوشش را صدقه می داد. نیز گزارش هایی در باره تجلیل هدی به دست برخی صحابه آورده و گفته اند که آنان قربانی حج را با جامه پشمین، روپوش سیاه، لباس های دارای نقش و نگار، و چادر می پوشاندند.
احکام فقهی تجلیل
...

[ویکی حج] تجلیل هدی: پوشاندن قربانی حج با پارچه تا زمان قربانی شدن است.
در منابع فقهی برای استحباب تجلیل حکمت هایی ذکر شده است. یکی از حکمت ها تعظیم شعائر الهی است. بنابر روایات در سیره امیرالمؤمنین(ع) ذکر شده که ایشان شتر قربانی را با پارچه پوشانده بود و پس از نحر شتر، پارچه ها را صدقه دادند.
بسیاری از فقهای شیعه در کتاب های خود به موضوع تجلیل نپرداخته اند. تنها اندکی از آنان به استحباب تجلیل قائل شده و برخی هم آن را جایگزین تقلید هدی برای انعقاد احرام دانسته اند.