تجزیه ناپذیری اقرار

[ویکی فقه] اقرار پیکری واحد است که مقر له نمی تواند آن را تجزیه کند، یعنی قسمتی از آن را بپذیرد و قسمت دیگر آن را بدون دلیل رد کند، از این رو یکی از اوصاف اقرار را غیر قابل تجزیه بودن آن دانسته اند.
ماده ۱۲۸۲ قانون مدنی ایران در این باره می گوید: «اگر موضوع اقرار در محکمه مقید به قید یا وصفی باشد مقر له نمی تواند آن را تجزیه کرده از قسمتی از آن که به نفع او است بر ضرر مقر استفاده نماید و از جزء دیگر آن صرف نظر کند». همچنین در حقوق فرانسه (کدسیویل، ماده ۱۳۵۶)، مصر (قانون مدنی، ماده ۴۰۹)، سوریه (قانون مدنی، ماده ۱۰۱) و عراق (قانون مدنی، ماده ۴۷۰) به غیر قابل تجزیه بودن اقرار تصریح شده است.
اقسام موضوع اقرار
موضوع اقرار (مقر به) از این جهت بر سه قسم است:
← اقرار ساده
۱. ↑ المحلی، ج۸، ص۲۵۰.
...