تجرد عالم

[ویکی فقه] بحث از تجرد عالم یکی از مباحثی است که فلاسفه اسلامی ، در باب علم به آن پرداخته اند.
آنان معتقدند که چنانچه علم و صورت علمیه مجرد است، عالم این صور نیز بایستی مجرد باشد وگرنه توانایی اداراک آنها را نخواهد داشت. عاقل و مدرک این صورتها، نفس با مرتبه عقلانی اش است که به تجرد رسیده است و هر قدر وجود نفس، کاملتر و مرتبه تجردش بالاتر باشد آگاهی وی از خودش بیشتر خواهد بود تا به اندازه ای که این را با وضوح در می یابد که جوهری است مجرد و مستقل از بدن مادی. نفس، جوهر مجردی است که در جاندارانی مانند انسان و حیوانیات رفتارهای حیاتی مانند تنفس، تغذیه ، رفتارهای حیاتی، حرکت ارادی و تفکر را انجام می دهد.
براهین تجرد عالم
آگاهی کامل از تجرد قوه مدرکه و عالم، فقط برای انسانهایی محقق می شود که مراحلی از تکامل معنوی را پیموده باشند اما برای غیر این افراد، فلاسفه ، برهانها و دلایلی را ذکر کرده اند که به چهار دسته تقسیم می شوند:
← دسته اول
۱. ↑ آموزش فلسفه، مصباح یزدی، محمد تقی، ج۲، ص۱۶۷، تهران، نشر امیر کبیر، ۱۳۷۸ش، چ سوم.۲. ↑ در امدی بر فلسفه اسلامی، عبودیت، عبدالرسول، ص۱۸۵، قم، نشر موسسه امام خمینی رحمة الله علیه ، ۱۳۸۶ش، چ ششم.۳. ↑ آموزش فلسفه، مصباح یزدی، محمد تقی، ج۲، ص۱۶۸.۴. ↑ نهایه الحکمه، طباطبایی، محمد حسین، ص۲۹۷، قم، نشر اسلامی، قم، ۱۴۲۲ق.
...