تتراسایکلین ها ( انگلیسی: Tetracycline antibiotics ) خانواده ای از آنتی بیوتیکهای باکتریواستاتیک هستند که در مقابل باکتری های مختلف گرم منفی و گرم مثبت، مایکو پلاسماها، کلامیدیاها و ریکتزیاها فعال می باشند. این داروها با اتصال به ریبوزوم از پروتئین سازی جلوگیری می کنند. تتراسایکلین های گوناگون ( مانند تتراسایکلین، داکسی سایکلین، مینوسایکلین، اکسی تتراسایکلین و… ) فعالیت ضد میکروبی مشابه ولی خواص فارماکولوژیک متفاوت دارند.
همان طور که از نام تتراسیکلین ها بر می آید، این داروها شامل چهار حلقه سیکلیک با سه گروه R مختلف می باشند.
این داروها در درمان بیماری های عفونی مانند برونشیت مزمن، عفونت های ناشی از بروسلا، کلامیدیا، مایکوپلاسما، ریکتزیا و نیز در درمان آکنه ولگاریس و افوزیون پلورال ناشی از سیروز یا بیماری های بدخیم مصرف می شوند.
۷۵ درصد دارو از راه خوراکی جذب می شود که این مقدار در حضور غذا کاهش می یابد. غلظت سرمی دارو ۳–۲ روز پس از مصرف به حد درمانی می رسد. پس از جذب به خوبی در اغلب بافت ها و مایعات بدن منتشر می شود. دفع دارو عمدتاً کلیوی است، اما از راه صفرا نیز دفع می شود.
تهوع، استفراغ، اسهال، عفونت ثانویه ناشی ازمیکروارگانیسم های مقاوم و به ندرت واکنش های آلرژیک با مصرف این دارو گزارش شده است. سردرد و اختلالات بینایی ممکن است نشانه افزایش فشار داخل جمجمه باشند. همچنین درد، قرمزی، تورم و سایر علایم تحریک با مصرف موضعی این دارو گزارش شده است. از عوراض مهم این دسته ازوفاژیت مربوط به انهاست که بعد از مصرف توصیه می شود تا ۱ ساعت بعد از مصرف دراز نکشند.
عموماً سمیت تتراسایکلین ها کم است، اما از بین بردن فلور طبیعی دستگاه گوارش است می تواند منجر به اسهال شود و رشد بیش از حد قارچ ها و باکتریهای مقاوم به دارو را باعث می شود. اشکال دوم قهوه ای و زردشدن دندان های جنین و کودکان کم سن و سال است که ناشی از رسوب دارو بر روی دندان های در حال رشد می باشد. تتراسایکلین ها باعث دفع شدید یون کلسیم می شوند، به همین دلیل مصرف خانواده تتراسایکلین ها ( تتراسیکلین، داکسی سایکلین، اکسی تتراسایکلین، مینوسایکلین و… ) در زنان باردار و کودکان زیر هشت سال ممنوع می باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهمان طور که از نام تتراسیکلین ها بر می آید، این داروها شامل چهار حلقه سیکلیک با سه گروه R مختلف می باشند.
این داروها در درمان بیماری های عفونی مانند برونشیت مزمن، عفونت های ناشی از بروسلا، کلامیدیا، مایکوپلاسما، ریکتزیا و نیز در درمان آکنه ولگاریس و افوزیون پلورال ناشی از سیروز یا بیماری های بدخیم مصرف می شوند.
۷۵ درصد دارو از راه خوراکی جذب می شود که این مقدار در حضور غذا کاهش می یابد. غلظت سرمی دارو ۳–۲ روز پس از مصرف به حد درمانی می رسد. پس از جذب به خوبی در اغلب بافت ها و مایعات بدن منتشر می شود. دفع دارو عمدتاً کلیوی است، اما از راه صفرا نیز دفع می شود.
تهوع، استفراغ، اسهال، عفونت ثانویه ناشی ازمیکروارگانیسم های مقاوم و به ندرت واکنش های آلرژیک با مصرف این دارو گزارش شده است. سردرد و اختلالات بینایی ممکن است نشانه افزایش فشار داخل جمجمه باشند. همچنین درد، قرمزی، تورم و سایر علایم تحریک با مصرف موضعی این دارو گزارش شده است. از عوراض مهم این دسته ازوفاژیت مربوط به انهاست که بعد از مصرف توصیه می شود تا ۱ ساعت بعد از مصرف دراز نکشند.
عموماً سمیت تتراسایکلین ها کم است، اما از بین بردن فلور طبیعی دستگاه گوارش است می تواند منجر به اسهال شود و رشد بیش از حد قارچ ها و باکتریهای مقاوم به دارو را باعث می شود. اشکال دوم قهوه ای و زردشدن دندان های جنین و کودکان کم سن و سال است که ناشی از رسوب دارو بر روی دندان های در حال رشد می باشد. تتراسایکلین ها باعث دفع شدید یون کلسیم می شوند، به همین دلیل مصرف خانواده تتراسایکلین ها ( تتراسیکلین، داکسی سایکلین، اکسی تتراسایکلین، مینوسایکلین و… ) در زنان باردار و کودکان زیر هشت سال ممنوع می باشد.
wiki: تتراسایکلین ها