تبیع بن عامر حمیری

[ویکی فقه] تُبَیع بن عامر حِمْیَری (ابو عامرِ حِمْصی)، محدّث قرن اول می باشد.
وی اهل حمص شام و در اصل از یهودیان حِمْیر و ربیب (فرزندِ همسرِ) کعب الاحبار بود.برای او کنیه های متعددی ذکر کرده اند که از آن میان « ابوعُبَیْد » (یا ابوعُبَیْده) مشهور است.
صفت تبیع
تبیع از مُخَضرمین بود و برخی مانند مزّی از وی با عنوان «دلیلاً لِلنبّی» یاد کرده اند.پیامبر اکرم او را به اسلام دعوت کرد؛ اما وی در زمان حیات آن حضرت اسلام نیاورد و پس از رحلت پیامبر اکرم، در زمان خلافت ابوبکر (۱۱ـ۱۳) و به گفته بعضی، در زمان عُمَر مسلمان شد. تبیع در زمان خلافت عثمان و حکومت معاویه بر شام (۲۳ـ۳۵) همراه لشکر مسلمانان به فرماندهی جُنادة بن ابی امیه برای تسخیر جزیره رودِس در دریای اژه به آن جا رفت.
اساتید
در همان زمان از مجاهدبن جَبْر، عالم و محدّث بزرگ تابعی، قرآن آموخت. تبیع از کعب الاحبار و ابودرداء حدیث شنید و کسانی چون مجاهدبن جَبْر، جریربن زید، رشدبن کَیْسان، ولیدبن عامر یَزَنی از او حدیث روایت کرده اند. در برخی منابع او را از طبقه اول و در برخی دیگر از طبقه دوم تابعین شام دانسته و گاه از طبقه علیای تابعین در حِمْص به شمار آورده اند.
وفات
...