تبلور پلیمرها ( به انگلیسی: Crystallization of polymers ) فرایندی است که با ترازبندی نیمه کامل زنجیره های مولکولی آنها همراه است. این زنجیره ها با هم جمع می شوند و مناطق مرتب شده ای به نام لاملا ( lamellae ) را تشکیل می دهند که ساختارهای کروی بزرگتری به نام اسفرولیت ها ( spherulites ) را تشکیل می دهند. پلیمرها می توانند به محض خنک شدن از فرایند ذوب با کشش مکانیکی یا تبخیر حلال متبلور شوند. تبلور بر خصوصیات نوری، مکانیکی، حرارتی و شیمیایی پلیمر تأثیر می گذارد. درجه کریستالی با روشهای مختلف تحلیلی تخمین زده می شود و به طور معمول بین ۱۰ تا ۸۰ درصد است، پلیمرهای متبلور اغلب «نیمه کریستال» نامیده می شوند. خواص پلیمرهای نیمه کریستال نه تنها با درجه نیمه کریستالی بودن، بلکه با اندازه و جهت گیری زنجیره های مولکولی نیز تعیین می شود. [ ۱]
پلیمرها از زنجیره های طولانی مولکولی تشکیل شده اند که مارپیچ های ( coils ) نامنظم و در هم پیچیده ای را در مذاب تشکیل می دهند. بعضی از پلیمرها هنگام انجماد چنین ساختار بی نظمی را حفظ کرده و به راحتی به جامدات بی شکل تبدیل می شوند. در سایر پلیمرها، زنجیره ها هنگام انجماد مجدداً مرتب می شوند و مناطق مرتب شده با اندازه معمولی ۱ میکرومتر را تشکیل می دهند. از نظر انرژی برای زنجیرهای پلیمری تراز موازی بودن مطلوب خواهد بود و درهم آمیختگی مانع چنین ترازی می شود؛ بنابراین، در مناطق مرتب شده، زنجیرهای پلیمری هم تراز شده و هم تا می شوند؛ بنابراین این مناطق نه بلوری و نه آمورف هستند و به عنوان نیمه کریستال طبقه بندی می شوند. نمونه هایی از پلیمرهای نیمه بلورین عبارتند از: پلی اتیلن خطی ( PE ) ، پلی اتیلن ترفتالات ( PET ) ، پلی تترا فلورواتیلن ( PTFE ) یا پلی پروپیلن ایزوتاکتیک ( PP ) [ ۲] [ ۳]
اینکه پلیمرها می توانند متبلور شوند یا نه به ساختار مولکولی آنها بستگی دارد - وجود زنجیره های مستقیم با گروه های جانبی به طور منظم از هم فاصله دارند، تبلور را تسهیل می کند. به عنوان مثال، تبلور در ایزوتاکتیک بسیار ساده تر از شکل پلی پروپیلن آتاکتیک رخ می دهد. پلیمرهای آتاکتیک زمانی متبلور می شوند که گروه های جانبی بسیار کوچک باشند، مانند پلی وینیل و در مورد جایگزین های بزرگ مانند لاستیک یا سیلیکون، متبلور نمی شوند.
هسته زایی با نواحی کوچک و به اندازه نانومتر شروع می شود که در نتیجه حرکت حرارتی برخی زنجیره ها یا بخش های آنها به موازات یکدیگر رخ می دهد. اگر حرکت حرارتی نظم مولکولی را از بین ببرد، آن دانه ها می توانند جدا شوند، یا اگر اندازه دانه از مقدار بحرانی خاصی فراتر رود، بیشتر رشد کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپلیمرها از زنجیره های طولانی مولکولی تشکیل شده اند که مارپیچ های ( coils ) نامنظم و در هم پیچیده ای را در مذاب تشکیل می دهند. بعضی از پلیمرها هنگام انجماد چنین ساختار بی نظمی را حفظ کرده و به راحتی به جامدات بی شکل تبدیل می شوند. در سایر پلیمرها، زنجیره ها هنگام انجماد مجدداً مرتب می شوند و مناطق مرتب شده با اندازه معمولی ۱ میکرومتر را تشکیل می دهند. از نظر انرژی برای زنجیرهای پلیمری تراز موازی بودن مطلوب خواهد بود و درهم آمیختگی مانع چنین ترازی می شود؛ بنابراین، در مناطق مرتب شده، زنجیرهای پلیمری هم تراز شده و هم تا می شوند؛ بنابراین این مناطق نه بلوری و نه آمورف هستند و به عنوان نیمه کریستال طبقه بندی می شوند. نمونه هایی از پلیمرهای نیمه بلورین عبارتند از: پلی اتیلن خطی ( PE ) ، پلی اتیلن ترفتالات ( PET ) ، پلی تترا فلورواتیلن ( PTFE ) یا پلی پروپیلن ایزوتاکتیک ( PP ) [ ۲] [ ۳]
اینکه پلیمرها می توانند متبلور شوند یا نه به ساختار مولکولی آنها بستگی دارد - وجود زنجیره های مستقیم با گروه های جانبی به طور منظم از هم فاصله دارند، تبلور را تسهیل می کند. به عنوان مثال، تبلور در ایزوتاکتیک بسیار ساده تر از شکل پلی پروپیلن آتاکتیک رخ می دهد. پلیمرهای آتاکتیک زمانی متبلور می شوند که گروه های جانبی بسیار کوچک باشند، مانند پلی وینیل و در مورد جایگزین های بزرگ مانند لاستیک یا سیلیکون، متبلور نمی شوند.
هسته زایی با نواحی کوچک و به اندازه نانومتر شروع می شود که در نتیجه حرکت حرارتی برخی زنجیره ها یا بخش های آنها به موازات یکدیگر رخ می دهد. اگر حرکت حرارتی نظم مولکولی را از بین ببرد، آن دانه ها می توانند جدا شوند، یا اگر اندازه دانه از مقدار بحرانی خاصی فراتر رود، بیشتر رشد کنند.
wiki: تبلور پلیمرها