تبارشاخه زایی ( به انگلیسی: Cladogenesis ) یک تقسیم فرگشتی یک گونه والد به دو گونه جداگانه است که یک تبارشاخه را تشکیل می دهد. [ ۱]
این رویداد معمولاً زمانی رخ می دهد که تعداد کمی از جانداران به گونه زای ناهمجا و اغلب دوردست ختم می شوند یا زمانی که تغییرهای محیطی سبب انقراض چندین نفر می شود، که جایگاه های بوم شناختی را برای بازماندگان باز می کند و سبب ایجاد گلوگاه های جمعیتی می شود و اثر بنیان گذار تغییر فراوانی آللی در جمعیت های واگرا در مقایسه با جمعیت نیاکان آنهاست. رویدادهایی که سبب جدا شدن این گونه ها از یکدیگر در مناطق دوردست می شوند ممکن است همچنان به هر دو گونه اجازه دهد تا شانس مساوی برای بقا، تولیدمثل و حتی فرگشت برای سازگاری بهتر با محیط خود داشته باشند، در حالی که به دلیل انتخاب طبیعی بعدی، جهش و رانش ژنتیکی همچنان دو گونه مجزا هستند. [ ۲]
تبارشاخه زایی برخلاف آناژنز است که در آن گونه های نیاکانی به تدریج تغییرها را انباشته می کنند، و در نهایت، وقتی به اندازه کافی انباشته شد، گونه به اندازه کافی متمایز و متفاوت از شکل آغازین خود است که می توان آن را به عنوان یک شکل جدید - یک گونه جدید برچسب گذاری کرد. توجه داشته باشید که با آناژنز، دودمان در درخت تبارزایی از هم جدا نمی شود.
برای تعیین اینکه یک رویداد گونه زایی تبارشاخه است یا آناژنز، محققان ممکن است از شبیه سازی، شواهدی از فسیل ها، شواهد مولکولی از DNA گونه های زنده مختلف یا مدل سازی استفاده کنند. با این حال بحث شده است که آیا تمایز بین تبارشاخه و آناژنز اصلاً در نظریه تکامل ضروری است یا خیر. [ ۳] [ ۴] [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین رویداد معمولاً زمانی رخ می دهد که تعداد کمی از جانداران به گونه زای ناهمجا و اغلب دوردست ختم می شوند یا زمانی که تغییرهای محیطی سبب انقراض چندین نفر می شود، که جایگاه های بوم شناختی را برای بازماندگان باز می کند و سبب ایجاد گلوگاه های جمعیتی می شود و اثر بنیان گذار تغییر فراوانی آللی در جمعیت های واگرا در مقایسه با جمعیت نیاکان آنهاست. رویدادهایی که سبب جدا شدن این گونه ها از یکدیگر در مناطق دوردست می شوند ممکن است همچنان به هر دو گونه اجازه دهد تا شانس مساوی برای بقا، تولیدمثل و حتی فرگشت برای سازگاری بهتر با محیط خود داشته باشند، در حالی که به دلیل انتخاب طبیعی بعدی، جهش و رانش ژنتیکی همچنان دو گونه مجزا هستند. [ ۲]
تبارشاخه زایی برخلاف آناژنز است که در آن گونه های نیاکانی به تدریج تغییرها را انباشته می کنند، و در نهایت، وقتی به اندازه کافی انباشته شد، گونه به اندازه کافی متمایز و متفاوت از شکل آغازین خود است که می توان آن را به عنوان یک شکل جدید - یک گونه جدید برچسب گذاری کرد. توجه داشته باشید که با آناژنز، دودمان در درخت تبارزایی از هم جدا نمی شود.
برای تعیین اینکه یک رویداد گونه زایی تبارشاخه است یا آناژنز، محققان ممکن است از شبیه سازی، شواهدی از فسیل ها، شواهد مولکولی از DNA گونه های زنده مختلف یا مدل سازی استفاده کنند. با این حال بحث شده است که آیا تمایز بین تبارشاخه و آناژنز اصلاً در نظریه تکامل ضروری است یا خیر. [ ۳] [ ۴] [ ۵]
wiki: تبارشاخه زایی