تبادر غیر

[ویکی فقه] تبادر غیر به سبقت معنایی غیر از مستعملٌ فیه، به ذهن شنونده لفظ بدون قرینه اطلاق می شود.
تبادر غیر، از علایم مجاز بوده و به این معنا است که لفظ در معنایی استعمال شود، ولی از آن لفظ، غیر آن معنا به ذهن تبادر کند. تبادر غیر، دلیل بر این است که استعمال لفظ در آن معنا مجازی است، مانند: استعمال لفظ «اسد» در انسان شجاع، که از لفظ اسد، غیر انسان شجاع به ذهن تبادر می کند.