تب حلزون ( به انگلیسی: Snail Fever ) یا شیستوزمیازیس ( به انگلیسی: Schistosomiasis ) ( همچنین موسوم به بیلارزیا ( به انگلیسی: Bilharzia ) ، و تب کاتایاما ( به انگلیسی: Katayama fever ) ) [ ۱] [ ۲] یک بیماری است که از نوعی کرم انگلی به نام کپلک خون ( با نام علمی شیستوزوما ) ایجاد می شود. این بیماری می تواند باعث عفونت دستگاه ادراری یا دستگاه گوارش شود. علایم بیماری شامل درد شکمی، اسهال، مدفوع خونی یا خون در ادرار است. افرادی که برای مدت طولانی به این بیماری آلوده باشند به نارسایی های کبدی، نارسایی کلیه، ناباروری یا سرطان مثانه دچار می شوند. این بیماری در ایران ریشه کن شده ولی نارسایی کلیه ناشی از هماتوبیوم سالانه منجر به مرگ ۱۵۰هزار نفر و افزایش فشار ورید پورت ناشی از مانسونی سالانه موجب مرگ و میر ۱۳۰ هزار نفر می شود. بیماری در کودکان می تواند باعث اختلال در رشد و یادگیری آن ها شود. [ ۳]
بسیاری از گرفتارشدگان به این بیماری نشانه مشخصی را نمی بینند. در هماتوبیوم که قبلاً در اهواز بود انسان تنها میزبان نهایی انگل است ولی در انواع دیگر علاوه بر انسان، جوندگان و پستانداران هم میزبان نهایی می شوند. اگر نشانه هایی آشکار شود معمولاً ۴–۶ هفته پس از آلودگی به بیماری است. نخستین نشانه های بیماری می تواند احساس کسالت و خستگی عمومی باشد. پس از ۱۲ ساعت از آلودگی فرد آلوده احساس خارش یا سوزش می کند که از خراش هایی منجر می شود که نقطه ورود انگل به بدن است. نشانه های دیگری پس از ۲–۱۰ هفته از ورود انگل آشکار می شود که تب، بدن درد، سرفه، اسهال، بدن لرزه، و بزرگ شدن غدد را در بر می گیرد. این نشانه های می تواند به تب حلزونی مختص ماکیان نیز مربوط باشد که فراتر از نشانه های گفته شده، نشانهٔ دیگری را در انسان ها آشکار نمی کند.
نشانه های دیگر بیماری می تواند در مرور زمان که انگل حلزون و تخم هایشان در بدن پخش می شوند می تواند به اشکال مختلفی در بدن آشکار شود. اگر تخم های انگل به مغز یا طناب نخاعی منتقل شوند فرد ممکن است حمله صرع، فلج شدن یا التهاب طناب نخاعی را تجربه کند.
در شیستوزمیازیس ما برخلاف سایر ترماتودها دو جنس نر و ماده داریم که گونه تر قایقی است و دارای یک کانال جنسی به نام ژنیکوفور است که کرم ماده در آن مستقر می شود. تخم هماتوبیوم از طریق ادرار و گونه های دیگر از مدفوع به محیط دفع می شوند. این بیماری در اثر تماس با آب آلوده به انگل منتشر می شود. انگل ها نیز از بدن حلزون های آلودهٔ موجود در آب های شیرین رها می شوند. این بیماری به ویژه در بین کودکان کشورهای در حال توسعه شیوع دارد چون احتمال بازی کردن آن ها در آب های آلوده بیشتر است. سایر گروه های پر خطر عبارتند از کشاورزان، ماهیگیران و افرادی که برای انجام کارهای روزمره خود از آب آلوده استفاده می کنند. [ ۳] این بیماری به گروه کرم روده تعلق داشته[ ۴] و تشخیص آن از طریق مشاهده تخم های انگل در ادرار یا مدفوع بیمار صورت می گیرد. از دیگر راه های تشخیص، مشاهده پادتن های بیماری در خون فرد آلوده است. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبسیاری از گرفتارشدگان به این بیماری نشانه مشخصی را نمی بینند. در هماتوبیوم که قبلاً در اهواز بود انسان تنها میزبان نهایی انگل است ولی در انواع دیگر علاوه بر انسان، جوندگان و پستانداران هم میزبان نهایی می شوند. اگر نشانه هایی آشکار شود معمولاً ۴–۶ هفته پس از آلودگی به بیماری است. نخستین نشانه های بیماری می تواند احساس کسالت و خستگی عمومی باشد. پس از ۱۲ ساعت از آلودگی فرد آلوده احساس خارش یا سوزش می کند که از خراش هایی منجر می شود که نقطه ورود انگل به بدن است. نشانه های دیگری پس از ۲–۱۰ هفته از ورود انگل آشکار می شود که تب، بدن درد، سرفه، اسهال، بدن لرزه، و بزرگ شدن غدد را در بر می گیرد. این نشانه های می تواند به تب حلزونی مختص ماکیان نیز مربوط باشد که فراتر از نشانه های گفته شده، نشانهٔ دیگری را در انسان ها آشکار نمی کند.
نشانه های دیگر بیماری می تواند در مرور زمان که انگل حلزون و تخم هایشان در بدن پخش می شوند می تواند به اشکال مختلفی در بدن آشکار شود. اگر تخم های انگل به مغز یا طناب نخاعی منتقل شوند فرد ممکن است حمله صرع، فلج شدن یا التهاب طناب نخاعی را تجربه کند.
در شیستوزمیازیس ما برخلاف سایر ترماتودها دو جنس نر و ماده داریم که گونه تر قایقی است و دارای یک کانال جنسی به نام ژنیکوفور است که کرم ماده در آن مستقر می شود. تخم هماتوبیوم از طریق ادرار و گونه های دیگر از مدفوع به محیط دفع می شوند. این بیماری در اثر تماس با آب آلوده به انگل منتشر می شود. انگل ها نیز از بدن حلزون های آلودهٔ موجود در آب های شیرین رها می شوند. این بیماری به ویژه در بین کودکان کشورهای در حال توسعه شیوع دارد چون احتمال بازی کردن آن ها در آب های آلوده بیشتر است. سایر گروه های پر خطر عبارتند از کشاورزان، ماهیگیران و افرادی که برای انجام کارهای روزمره خود از آب آلوده استفاده می کنند. [ ۳] این بیماری به گروه کرم روده تعلق داشته[ ۴] و تشخیص آن از طریق مشاهده تخم های انگل در ادرار یا مدفوع بیمار صورت می گیرد. از دیگر راه های تشخیص، مشاهده پادتن های بیماری در خون فرد آلوده است. [ ۳]
wiki: تب حلزون