[ویکی فقه] تأویل آیات متشابه (قرآن). درباره معنی تاویل سخن بسیار گفته اند، آنچه به حقیقت نزدیک تر است این است که تاویل در اصل لغت به معنی بازگشت دادن چیزی است، بنابراین هر کار و یا سخنی را که به هدف نهایی برسانیم تاویل نامیده می شود.
اگر «واو» در «والراسخون» مستانفه و مرجع ضمیر در «تاویله»، «الکتاب» باشد تاویل آیات متشابه قرآن فقط به خداوند اختصاص دارد:هو الذی انزل علیک الکتـب منه ءایـت محکمـت هن ام الکتـب واخر متشـبهـت فاما الذین فی قلوبهم زیغ فیتبعون ما تشـبه منه ابتغاء الفتنة وابتغاء تاویله وما یعلم تاویله الا الله والرسخون فی العلم... «اوست کسی که این کتاب (قرآن) را بر تو فرو فرستاد پاره ای از آن آیات محکم (صریح و روشن) است آنها اساس کتابند و (پاره ای) دیگر متشابهاتند (که تاویل پذیرند) اما کسانی که در دلهایشان انحراف است برای فتنه جویی و طلب تاویل آن (به دلخواه خود) از متشابه آن پیروی می کنند با آنکه تاویلش را جز خدا و ریشه داران در دانش کسی نمی داند (آنان که) می گویند ما بدان ایمان آوردیم همه (چه محکم و چه متشابه) از جانب پروردگار ماست و جز خردمندان کسی متذکر نمی شود.» (استفاده فوق بر این اساس است که «واو» در «والراسخون» مستانفه و مرجع ضمیر در «تاویله»، «الکتاب» باشد.
اگر «واو» در «والراسخون» مستانفه و مرجع ضمیر در «تاویله»، «الکتاب» باشد تاویل آیات متشابه قرآن فقط به خداوند اختصاص دارد:هو الذی انزل علیک الکتـب منه ءایـت محکمـت هن ام الکتـب واخر متشـبهـت فاما الذین فی قلوبهم زیغ فیتبعون ما تشـبه منه ابتغاء الفتنة وابتغاء تاویله وما یعلم تاویله الا الله والرسخون فی العلم... «اوست کسی که این کتاب (قرآن) را بر تو فرو فرستاد پاره ای از آن آیات محکم (صریح و روشن) است آنها اساس کتابند و (پاره ای) دیگر متشابهاتند (که تاویل پذیرند) اما کسانی که در دلهایشان انحراف است برای فتنه جویی و طلب تاویل آن (به دلخواه خود) از متشابه آن پیروی می کنند با آنکه تاویلش را جز خدا و ریشه داران در دانش کسی نمی داند (آنان که) می گویند ما بدان ایمان آوردیم همه (چه محکم و چه متشابه) از جانب پروردگار ماست و جز خردمندان کسی متذکر نمی شود.» (استفاده فوق بر این اساس است که «واو» در «والراسخون» مستانفه و مرجع ضمیر در «تاویله»، «الکتاب» باشد.
[ویکی فقه] تاویل آیات متشابه (قرآن). درباره معنی تاویل سخن بسیار گفته اند، آنچه به حقیقت نزدیک تر است این است که تاویل در اصل لغت به معنی بازگشت دادن چیزی است، بنابراین هر کار و یا سخنی را که به هدف نهایی برسانیم تاویل نامیده می شود.
اگر «واو» در «والراسخون» مستانفه و مرجع ضمیر در «تاویله»، «الکتاب» باشد تاویل آیات متشابه قرآن فقط به خداوند اختصاص دارد:هو الذی انزل علیک الکتـب منه ءایـت محکمـت هن ام الکتـب واخر متشـبهـت فاما الذین فی قلوبهم زیغ فیتبعون ما تشـبه منه ابتغاء الفتنة وابتغاء تاویله وما یعلم تاویله الا الله والرسخون فی العلم... «اوست کسی که این کتاب (قرآن) را بر تو فرو فرستاد پاره ای از آن آیات محکم (صریح و روشن) است آنها اساس کتابند و (پاره ای) دیگر متشابهاتند (که تاویل پذیرند) اما کسانی که در دلهایشان انحراف است برای فتنه جویی و طلب تاویل آن (به دلخواه خود) از متشابه آن پیروی می کنند با آنکه تاویلش را جز خدا و ریشه داران در دانش کسی نمی داند (آنان که) می گویند ما بدان ایمان آوردیم همه (چه محکم و چه متشابه) از جانب پروردگار ماست و جز خردمندان کسی متذکر نمی شود.» (استفاده فوق بر این اساس است که «واو» در «والراسخون» مستانفه و مرجع ضمیر در «تاویله»، «الکتاب» باشد.
← دیدگاه تفسیر نمونه
با توجه به آیه ۷ سوره مبارکه آل عمران تاویل آیات متشابه قرآن به خدا و راسخان در علم اختصاص دارد:هو الذی انزل علیک الکتـب منه ءایـت محکمـت هن ام الکتـب واخر متشـبهـت فاما الذین فی قلوبهم زیغ فیتبعون ما تشـبه منه ابتغاء الفتنة وابتغاء تاویله وما یعلم تاویله الا الله والرسخون فی العلم... «اوست کسی که این کتاب (قرآن) را بر تو فرو فرستاد پاره ای از آن آیات محکم (صریح و روشن) است آنها اساس کتابند و (پاره ای) دیگر متشابهاتند (که تاویل پذیرند) اما کسانی که در دلهایشان انحراف است برای فتنه جویی و طلب تاویل آن (به دلخواه خود) از متشابه آن پیروی می کنند با آنکه تاویلش را جز خدا و ریشه داران در دانش کسی نمی داند (آنان که) می گویند ما بدان ایمان آوردیم همه (چه محکم و چه متشابه) از جانب پروردگار ماست و جز خردمندان کسی متذکر نمی شود.» برداشت یاد شده بر این اساس است که «واو» در «والراسخون فی العلم» عاطفه باشد.
← دیدگاه تفسیر نمونه
آیات متشابه، دارای تاویل و واقعیتی غیر از ظاهرشان هستند:هو الذی انزل علیک الکتـب منه ءایـت محکمـت هن ام الکتـب واخر متشـبهـت فاما الذین فی قلوبهم زیغ فیتبعون ما تشـبه منه ابتغاء الفتنة وابتغاء تاویله وما یعلم تاویله الا الله والرسخون فی العلم... «اوست کسی که این کتاب (قرآن) را بر تو فرو فرستاد پاره ای از آن آیات محکم (صریح و روشن) است آنها اساس کتابند و (پاره ای) دیگر متشابهاتند (که تاویل پذیرند) اما کسانی که در دلهایشان انحراف است برای فتنه جویی و طلب تاویل آن (به دلخواه خود) از متشابه آن پیروی می کنند با آنکه تاویلش را جز خدا و ریشه داران در دانش کسی نمی داند (آنان که) می گویند ما بدان ایمان آوردیم همه (چه محکم و چه متشابه) از جانب پروردگار ماست و جز خردمندان کسی متذکر می شود.»
← معنی تاویل
...
اگر «واو» در «والراسخون» مستانفه و مرجع ضمیر در «تاویله»، «الکتاب» باشد تاویل آیات متشابه قرآن فقط به خداوند اختصاص دارد:هو الذی انزل علیک الکتـب منه ءایـت محکمـت هن ام الکتـب واخر متشـبهـت فاما الذین فی قلوبهم زیغ فیتبعون ما تشـبه منه ابتغاء الفتنة وابتغاء تاویله وما یعلم تاویله الا الله والرسخون فی العلم... «اوست کسی که این کتاب (قرآن) را بر تو فرو فرستاد پاره ای از آن آیات محکم (صریح و روشن) است آنها اساس کتابند و (پاره ای) دیگر متشابهاتند (که تاویل پذیرند) اما کسانی که در دلهایشان انحراف است برای فتنه جویی و طلب تاویل آن (به دلخواه خود) از متشابه آن پیروی می کنند با آنکه تاویلش را جز خدا و ریشه داران در دانش کسی نمی داند (آنان که) می گویند ما بدان ایمان آوردیم همه (چه محکم و چه متشابه) از جانب پروردگار ماست و جز خردمندان کسی متذکر نمی شود.» (استفاده فوق بر این اساس است که «واو» در «والراسخون» مستانفه و مرجع ضمیر در «تاویله»، «الکتاب» باشد.
← دیدگاه تفسیر نمونه
با توجه به آیه ۷ سوره مبارکه آل عمران تاویل آیات متشابه قرآن به خدا و راسخان در علم اختصاص دارد:هو الذی انزل علیک الکتـب منه ءایـت محکمـت هن ام الکتـب واخر متشـبهـت فاما الذین فی قلوبهم زیغ فیتبعون ما تشـبه منه ابتغاء الفتنة وابتغاء تاویله وما یعلم تاویله الا الله والرسخون فی العلم... «اوست کسی که این کتاب (قرآن) را بر تو فرو فرستاد پاره ای از آن آیات محکم (صریح و روشن) است آنها اساس کتابند و (پاره ای) دیگر متشابهاتند (که تاویل پذیرند) اما کسانی که در دلهایشان انحراف است برای فتنه جویی و طلب تاویل آن (به دلخواه خود) از متشابه آن پیروی می کنند با آنکه تاویلش را جز خدا و ریشه داران در دانش کسی نمی داند (آنان که) می گویند ما بدان ایمان آوردیم همه (چه محکم و چه متشابه) از جانب پروردگار ماست و جز خردمندان کسی متذکر نمی شود.» برداشت یاد شده بر این اساس است که «واو» در «والراسخون فی العلم» عاطفه باشد.
← دیدگاه تفسیر نمونه
آیات متشابه، دارای تاویل و واقعیتی غیر از ظاهرشان هستند:هو الذی انزل علیک الکتـب منه ءایـت محکمـت هن ام الکتـب واخر متشـبهـت فاما الذین فی قلوبهم زیغ فیتبعون ما تشـبه منه ابتغاء الفتنة وابتغاء تاویله وما یعلم تاویله الا الله والرسخون فی العلم... «اوست کسی که این کتاب (قرآن) را بر تو فرو فرستاد پاره ای از آن آیات محکم (صریح و روشن) است آنها اساس کتابند و (پاره ای) دیگر متشابهاتند (که تاویل پذیرند) اما کسانی که در دلهایشان انحراف است برای فتنه جویی و طلب تاویل آن (به دلخواه خود) از متشابه آن پیروی می کنند با آنکه تاویلش را جز خدا و ریشه داران در دانش کسی نمی داند (آنان که) می گویند ما بدان ایمان آوردیم همه (چه محکم و چه متشابه) از جانب پروردگار ماست و جز خردمندان کسی متذکر می شود.»
← معنی تاویل
...
wikifeqh: تأویل_آیات_متشابه_(قرآن)