(یا: تالار رودکی) این تالار را وزارت فرهنگ و هنر در ۱۳۴۶ش در خیابان حافظ (ارفع) به قصد اجرای باله و اپرا در زمینی با مساحت ۱۵,۷۰۰ متر مربع بنا کرد که بیش از ۱۳۰۰ نفر گنجایش دارد. در آن زمان به سبب تازگی هنر باله و اپرا در ایران، بسیاری از دست اندرکاران حرفه ای این کار را از خارج از کشور فراخواندند، ازجمله تئو لاو، طراح آلمانی و متخصص باله و اپرا، که در نیمۀ دهۀ ۱۳۵۰ش طراحی همۀ برنامه های تالار مذکور را برعهده داشت. این تالار در ابتدا تالار رودکی نام داشت و از ۱۳۵۹ نام آن به «تالار وحدت» تغییر یافت. گروه های باله، اپرا، موسیقی، و تئاتر در این تالار برنامه اجرا کرده اند و از دهۀ ۱۳۸۰ش به صورت مؤسسه ای مستقل از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به فعالیت خود ادامه داده است. ازجمله نمایش هایی که در این تالار اجرا شده، عبارت اند از شازده کوچولو اثر آنتوان دو سنت اگزوپری، آژاکس نوشتۀ سوفوکل، مرده های بی کفن ودفن اثر ژان پل سارتر، خانۀ برنارد آلبا نوشتۀ فدریکو گارسیا لورکا، شبیه سازی دیر مکافات از جابر عناصری، باغ آلبالو نوشتۀ آنتون چخوف، من به باغ عرفان از پری صابری، تاجر ونیزی اثر ویلیام شکسپیر، خسیس نوشتۀ مولی یر، امپراتور جونز اثر یوجین اونیل، جانشین از غلامحسین ساعدی، خاطرۀ دوشنبه اثر آرتور میلر، و خودکشی نوشتۀ آنتون چخوف.
wikijoo: تالار_وحدت
