باشگاه فوتبال اینترناتزیوناله میلانو ( ایتالیایی: Football Club Internazionale Milano ) ، یک باشگاه حرفه ای فوتبال در شهر میلان، ایتالیا است. این باشگاه در ۹ مارس سال ۱۹۰۸ میلادی تأسیس شد.
مارس ۱۹۰۸. میلان، قلب شهر میلان. هیجان وجود دارد. جورجو موجانی و هانس ریتمن بحث ها را برانگیختند، با هدف ایجاد یک انجمن جدید، با انگیزه شجاعت، میل به شمول و دربرگرفتن. مکان هایی در مرکز شهر میزبان سازماندهی عصری هستند که رنگ های ما را به تاریخ خواهد برد. آبجوسازی Spaten و Fiaschetteria Toscana اولین مکان هایی هستند که بذر نراتزوری در آن رشد می کند و به طور رسمی در رستوران Orologio کاشته می شود. واقع در Piazza Duomo در شماره ۲۲، پشت کلیسای جامع: در یک مکان شیک. عصر است و در رستورانی که اکنون مغازه ها و بارها در آن قرار دارند، پانزده نفر جمع می شوند. سه ساعت بحث منجر به یک حرکت می شود: موجانی روی صفحه ای از کاغذ سربرگ دار پدرش با قلم می نویسد. ۹ مارس ۱۹۰۸. آقایان مؤسس امروز عصر با قصد قطعی برای تأسیس یک باشگاه جدید ملاقات کردند. اسامی حاضران و نام در ادامه می آید: «جورجو موجانی، بوسارد، لانا، برتولونی، دِٱلما، انریکو هینترمن، آرتورو هینترمن، کارلو هینترمن، پیترو دِلورو، هوگو ریتمن، هانس ریتمن، وُئلکل، مانر، وایپف و کارلو آردوسی. »
بحث در ساعت ۲۳:۳۰ به پایان می رسد. موجانی استعداد هنری خود را آشکار می سازد و لوگو را طراحی می کند: روی پس زمینه طلایی که با دو دایره آبی و مشکی محدود شده است، حروف ابتدایی . F. C. I. M به رنگ سفید قرار دارد. یک اثر هنر نو، با الهام از نشان باشگاه های انگلیسی. ویژگی های بسیار مدرن برای آن زمان، که مستقیماً شامل تمام عناصر متمایز جهان اینتریستا می شد: بین المللی بودن، میلان، طلایی ستارگان، آبی آسمان و سیاهی شب. چهل و چهار نفر اساسنامه باشگاه جدید را امضا کردند. اولین رئیس باشگاه جووانی پارامیتیوتی و موجانی منشی است. هرنست مارکتل آلمانی به عنوان اولین کاپیتان نراتزوری در تاریخ ثبت شد. نام باشگاه جدید به اتفاق آرا به عنوان باشگاه فوتبال اینترناتزیوناله - میلانو پذیرفته شد.
اساسنامه «باشگاه فوتبال اینترناتزیوناله - میلانو» در ۹ مارس ۱۹۰۸:
سال ۱۸۹۹ در شهر میلان، باشگاه کریکت و فوتبال میلان تأسیس شد. این تیم تا سال ۱۹۰۸ توانست سه بار قهرمانی فوتبال ایتالیا را جشن بگیرد. در این سال، بین سران اصلی باشگاه و به طور دقیق تر، جورجو موجانی منشی و جانینو کامپریو رئیس وقت باشگاه میلان بر سر استفاده از بازیکنان خارجی اختلاف نظر به وجود آمد. کامپریو با وضع قانون ممنوعیت جذب بازیکنان خارجی در میلان که با رای مثبت اکثریت اعضا همراه بود، باعث بروز این شکاف شد. در نهایت، موجانی به همراه ۴۳ عضو مخالف دیگر ( در مجموع چهل و چهار نفر ) که اغلب ایتالیایی و سوئیسی بودند و اعتقاد به برابری و برادری و استفاده از بازیکنان خارجی داشتند از این باشگاه جدا شدند و در ۹ مارس ۱۹۰۸ ساعت ۲۳:۳۰ در رستوران اورولوجو و طی یک جلسه رسمی، باشگاهی را با عنوان «باشگاه فوتبال اینترناتزیوناله - میلانو» تأسیس کردند. فلسفه وجودی و سیاست اصلی باشگاه از همان ابتدا مبارزه با نژادپرستی بوده که در نوع خود و در میان تمامی باشگاه های فوتبال دنیا موضوعی جالب و بی سابقه می باشد. جورجو موجانی، نقاشی آینده گر، در میان مخالفان میلان، رنگ هایی را انتخاب کرد که نشان دهنده این باشگاه باشد: مشکی و آبی. موجانی با این ترکیب می خواست از یک سو به آسمان صاف شبی که باشگاه در آن تأسیس شده بود ادای احترام کند و از سوی دیگر تضادی رنگی در مقایسه با ترکیب مشکی و قرمز که به وسیله آ. ث. میلان اتخاذ شده بود ایجاد کند. در واقع در آن زمان به دلیل نداشتن ماژیک، از مدادهای دو رنگ استفاده می شد که یک طرف آن قرمز و طرف دیگر آبی بود، بنابراین به طور نمادین آبی در مقابل قرمز قرار می گرفت. نام باشگاه نمی توانست «میلان» باشد زیرا دیگر تیم شهر «آ. ث. میلان» نام داشت و ممکن بود این موضوع باعث ایجاد سردرگمی شود، به همین دلیل نام اینترناتزیوناله به معنای «بین المللی» برگزیده شد. بنابراین نام انتخاب شده برای تیم جدید می خواست نمادی از اراده کلیدی باشگاه باشد و به بازیکنان غیر ایتالیایی فرصت پوشیدن این پیراهن را بدهد. نشان باشگاه را نیز موجانی و با الهام از نماد باشگاه های انگلیسی طراحی کرد. هنگام ایجاد نشان باشگاه، او رنگ های آبی و مشکی را انتخاب کرد زیرا در آن روزها آنها تنها رنگ هایی بودند که در پالت در دسترس او بودند. به این ترتیب و به صورت غیرمستقیم، رنگ های پیراهن باشگاه نیز آبی و مشکی انتخاب شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمارس ۱۹۰۸. میلان، قلب شهر میلان. هیجان وجود دارد. جورجو موجانی و هانس ریتمن بحث ها را برانگیختند، با هدف ایجاد یک انجمن جدید، با انگیزه شجاعت، میل به شمول و دربرگرفتن. مکان هایی در مرکز شهر میزبان سازماندهی عصری هستند که رنگ های ما را به تاریخ خواهد برد. آبجوسازی Spaten و Fiaschetteria Toscana اولین مکان هایی هستند که بذر نراتزوری در آن رشد می کند و به طور رسمی در رستوران Orologio کاشته می شود. واقع در Piazza Duomo در شماره ۲۲، پشت کلیسای جامع: در یک مکان شیک. عصر است و در رستورانی که اکنون مغازه ها و بارها در آن قرار دارند، پانزده نفر جمع می شوند. سه ساعت بحث منجر به یک حرکت می شود: موجانی روی صفحه ای از کاغذ سربرگ دار پدرش با قلم می نویسد. ۹ مارس ۱۹۰۸. آقایان مؤسس امروز عصر با قصد قطعی برای تأسیس یک باشگاه جدید ملاقات کردند. اسامی حاضران و نام در ادامه می آید: «جورجو موجانی، بوسارد، لانا، برتولونی، دِٱلما، انریکو هینترمن، آرتورو هینترمن، کارلو هینترمن، پیترو دِلورو، هوگو ریتمن، هانس ریتمن، وُئلکل، مانر، وایپف و کارلو آردوسی. »
بحث در ساعت ۲۳:۳۰ به پایان می رسد. موجانی استعداد هنری خود را آشکار می سازد و لوگو را طراحی می کند: روی پس زمینه طلایی که با دو دایره آبی و مشکی محدود شده است، حروف ابتدایی . F. C. I. M به رنگ سفید قرار دارد. یک اثر هنر نو، با الهام از نشان باشگاه های انگلیسی. ویژگی های بسیار مدرن برای آن زمان، که مستقیماً شامل تمام عناصر متمایز جهان اینتریستا می شد: بین المللی بودن، میلان، طلایی ستارگان، آبی آسمان و سیاهی شب. چهل و چهار نفر اساسنامه باشگاه جدید را امضا کردند. اولین رئیس باشگاه جووانی پارامیتیوتی و موجانی منشی است. هرنست مارکتل آلمانی به عنوان اولین کاپیتان نراتزوری در تاریخ ثبت شد. نام باشگاه جدید به اتفاق آرا به عنوان باشگاه فوتبال اینترناتزیوناله - میلانو پذیرفته شد.
اساسنامه «باشگاه فوتبال اینترناتزیوناله - میلانو» در ۹ مارس ۱۹۰۸:
سال ۱۸۹۹ در شهر میلان، باشگاه کریکت و فوتبال میلان تأسیس شد. این تیم تا سال ۱۹۰۸ توانست سه بار قهرمانی فوتبال ایتالیا را جشن بگیرد. در این سال، بین سران اصلی باشگاه و به طور دقیق تر، جورجو موجانی منشی و جانینو کامپریو رئیس وقت باشگاه میلان بر سر استفاده از بازیکنان خارجی اختلاف نظر به وجود آمد. کامپریو با وضع قانون ممنوعیت جذب بازیکنان خارجی در میلان که با رای مثبت اکثریت اعضا همراه بود، باعث بروز این شکاف شد. در نهایت، موجانی به همراه ۴۳ عضو مخالف دیگر ( در مجموع چهل و چهار نفر ) که اغلب ایتالیایی و سوئیسی بودند و اعتقاد به برابری و برادری و استفاده از بازیکنان خارجی داشتند از این باشگاه جدا شدند و در ۹ مارس ۱۹۰۸ ساعت ۲۳:۳۰ در رستوران اورولوجو و طی یک جلسه رسمی، باشگاهی را با عنوان «باشگاه فوتبال اینترناتزیوناله - میلانو» تأسیس کردند. فلسفه وجودی و سیاست اصلی باشگاه از همان ابتدا مبارزه با نژادپرستی بوده که در نوع خود و در میان تمامی باشگاه های فوتبال دنیا موضوعی جالب و بی سابقه می باشد. جورجو موجانی، نقاشی آینده گر، در میان مخالفان میلان، رنگ هایی را انتخاب کرد که نشان دهنده این باشگاه باشد: مشکی و آبی. موجانی با این ترکیب می خواست از یک سو به آسمان صاف شبی که باشگاه در آن تأسیس شده بود ادای احترام کند و از سوی دیگر تضادی رنگی در مقایسه با ترکیب مشکی و قرمز که به وسیله آ. ث. میلان اتخاذ شده بود ایجاد کند. در واقع در آن زمان به دلیل نداشتن ماژیک، از مدادهای دو رنگ استفاده می شد که یک طرف آن قرمز و طرف دیگر آبی بود، بنابراین به طور نمادین آبی در مقابل قرمز قرار می گرفت. نام باشگاه نمی توانست «میلان» باشد زیرا دیگر تیم شهر «آ. ث. میلان» نام داشت و ممکن بود این موضوع باعث ایجاد سردرگمی شود، به همین دلیل نام اینترناتزیوناله به معنای «بین المللی» برگزیده شد. بنابراین نام انتخاب شده برای تیم جدید می خواست نمادی از اراده کلیدی باشگاه باشد و به بازیکنان غیر ایتالیایی فرصت پوشیدن این پیراهن را بدهد. نشان باشگاه را نیز موجانی و با الهام از نماد باشگاه های انگلیسی طراحی کرد. هنگام ایجاد نشان باشگاه، او رنگ های آبی و مشکی را انتخاب کرد زیرا در آن روزها آنها تنها رنگ هایی بودند که در پالت در دسترس او بودند. به این ترتیب و به صورت غیرمستقیم، رنگ های پیراهن باشگاه نیز آبی و مشکی انتخاب شد.
