تاریخچه باشگاه فوتبال آ•اس• رم. تاریخچه اَسوچیاتزیونه سپورتیوا رم با بنیانگذاری آن در ۷ ژوئن ۱۹۲۷ توسط ایتالو فوشی[ ۱] آغاز می شود که آغازگر ادغام سه باشگاه قدیمی تر قهرمانی فوتبال ایتالیا از شهر رم بود. رومن، آلبا آئوداس و فورتیتودو. [ ۱] ایتالو فوشی نماینده رومی حزب ملی فاشیست و دبیر فدراسیون فاشیست روم بود. [ ۲]
هدف از ادغام این بود که شهر ابدی یک باشگاه قدرتمند برای رقابت با باشگاه های غالب آن زمان در شمال ایتالیا باشد. [ ۱] تنها باشگاه بزرگ رومی که در برابر ادغام مقاومت کرد، لاتزیو بود که قبلاً یک جامعه ورزشی معتبر بود. [ ۳]
این باشگاه نخستین فصل های خود را در ورزشگاه Motovelodromo Appio[ ۴] بازی می کرد و سپس در خیابان های طبقه کارگر تستاکیو مستقر شد، جایی که زمین تمام چوبی کامپو تستاکیو را ساخت. این در نوامبر ۱۹۲۹ افتتاح شد. [ ۵] فصل اولیه ای که رم در آن اثری ماندگار در فوتبال ایتالیا ایجاد کرد، در سال های ۳۱–۱۹۳۰ بود، جایی که این باشگاه پس از قهرمانی یوونتوس به مقام نایب قهرمانی رسید. کاپیتان آتیلیو فرراریس، به همراه گویدو ماستی، فولویو برناردینی و رودولفو ولک، بازیکنان بسیار مهمی در این دوره بودند. [ ۶]
پس از رکود در فرم لیگ و خروج بازیکنان کلیدی، رم در نهایت تیم خود را بازسازی کرد و گلزنانی مانند انریکه گوایتا آرژانتینی را به آن اضافه کرد. [ ۷] تحت مدیریت لوئیجی باربیسینو، باشگاه رومی به طرز دردناکی به نخستین قهرمانی خود در فصل ۳۶–۱۹۳۵ نزدیک شد و تنها یک امتیاز کمتر از بولونیا قهرمان شد. [ ۸] رم پس از اینکه در اواخر دهه ۱۹۳۰ ناهماهنگ بود، به فرم بازگشت و پس از کسب نخستین اسکودتو، قهرمانی غیرمنتظره ای را در سال های ۴۲–۱۹۴۱ ثبت کرد. [ ۹] ۱۸ گلی که آمدئو آمادی، بازیکن محلی به ثمر رساند، برای تیم قهرمان رم تحت مربیگری آلفرد شفر ضروری بود. در آن زمان، ایتالیا درگیر جنگ جهانی دوم بود و رم بازی های خانگی خود را در ورزشگاه ملی پی ان اف انجام می داد. [ ۱۰]
در سال های پس از جنگ، رم نتوانست جایگاه لیگ خود را از اوایل دهه ۱۹۴۰ پس بگیرد. آنها در نیمه پایین سری آ برای پنج فصل پیاپی به پایان رسیدند و در نهایت به تنها سقوط خود به سری بی در پایان ۵۱–۱۹۵۰ رسیدند، [ ۱۱] حدود یک دهه پس از قهرمانی آنها. تحت مدیریت آینده تیم ملی ایتالیا، جوزپه ویانی، ارتقاء فوری حاصل شد. [ ۱۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهدف از ادغام این بود که شهر ابدی یک باشگاه قدرتمند برای رقابت با باشگاه های غالب آن زمان در شمال ایتالیا باشد. [ ۱] تنها باشگاه بزرگ رومی که در برابر ادغام مقاومت کرد، لاتزیو بود که قبلاً یک جامعه ورزشی معتبر بود. [ ۳]
این باشگاه نخستین فصل های خود را در ورزشگاه Motovelodromo Appio[ ۴] بازی می کرد و سپس در خیابان های طبقه کارگر تستاکیو مستقر شد، جایی که زمین تمام چوبی کامپو تستاکیو را ساخت. این در نوامبر ۱۹۲۹ افتتاح شد. [ ۵] فصل اولیه ای که رم در آن اثری ماندگار در فوتبال ایتالیا ایجاد کرد، در سال های ۳۱–۱۹۳۰ بود، جایی که این باشگاه پس از قهرمانی یوونتوس به مقام نایب قهرمانی رسید. کاپیتان آتیلیو فرراریس، به همراه گویدو ماستی، فولویو برناردینی و رودولفو ولک، بازیکنان بسیار مهمی در این دوره بودند. [ ۶]
پس از رکود در فرم لیگ و خروج بازیکنان کلیدی، رم در نهایت تیم خود را بازسازی کرد و گلزنانی مانند انریکه گوایتا آرژانتینی را به آن اضافه کرد. [ ۷] تحت مدیریت لوئیجی باربیسینو، باشگاه رومی به طرز دردناکی به نخستین قهرمانی خود در فصل ۳۶–۱۹۳۵ نزدیک شد و تنها یک امتیاز کمتر از بولونیا قهرمان شد. [ ۸] رم پس از اینکه در اواخر دهه ۱۹۳۰ ناهماهنگ بود، به فرم بازگشت و پس از کسب نخستین اسکودتو، قهرمانی غیرمنتظره ای را در سال های ۴۲–۱۹۴۱ ثبت کرد. [ ۹] ۱۸ گلی که آمدئو آمادی، بازیکن محلی به ثمر رساند، برای تیم قهرمان رم تحت مربیگری آلفرد شفر ضروری بود. در آن زمان، ایتالیا درگیر جنگ جهانی دوم بود و رم بازی های خانگی خود را در ورزشگاه ملی پی ان اف انجام می داد. [ ۱۰]
در سال های پس از جنگ، رم نتوانست جایگاه لیگ خود را از اوایل دهه ۱۹۴۰ پس بگیرد. آنها در نیمه پایین سری آ برای پنج فصل پیاپی به پایان رسیدند و در نهایت به تنها سقوط خود به سری بی در پایان ۵۱–۱۹۵۰ رسیدند، [ ۱۱] حدود یک دهه پس از قهرمانی آنها. تحت مدیریت آینده تیم ملی ایتالیا، جوزپه ویانی، ارتقاء فوری حاصل شد. [ ۱۲]
