تاریخچه امبولانس

تاریخچه آمبولانس. انتقال بیمار به جایی امن یا محلی برای درمان از آغاز یک دشواری برای انسان بوده است. در اساطیر رومی برای انتقال بیمار و شخص آسیب دیده در نبردها از گردونه های جنگی استفاده می کردند. در یونان کهن پرستشگاه ها جایی برای رسیدگی به بیمارن بودند. نخستین مراکز درمانی غیروابسته در کشور سری لانکا و در حدود ۴۳۰ پیش از میلاد بوده است.
در نخستین سده پیش از میلاد، رومی ها برای رسیدگی به گلادیاتورهای زخم خورده نوعی بیمارستان یا مرکز درمانی را به نام ( به ایتالیایی: Valetudinaria ) ایجاد کردند. قبایل سرخپوست از نوعی سورتمه، مصریان از کجاوه های سوار بر شتر و سایر کشورها از روش های دیگر برای انتقال بیمار استفاده کردند.
در سده ۱۵ میلادی، پادشاه اسپانیا فردیناند نوعی بیمارستان سیار با نام ( به اسپانیایی: ambulancia ) طراحی کردند که در جنگ ها به کمک زخمی ها می رفتند.
پزشک ارشد سپاه ناپلئون در سال ۱۷۹۳ میلادی، دکتر دومینیک ژان لاری ( به فرانسوی: Dominique - jean Larrey ) در خلال جنگ پروس و فرانسه نوعی بیمارستان سیار به نام ( به فرانسوی: ambulance volante ) را ساخت که با هدف انجام اقدامات اولیه و حمل و نقل مجروحان به پشت خط مقدم جبهه به کار می رفت.
همزمان با دکتر دومینیک ژان لاری، بارون پرسی ( به انگلیسی: Baron F. P. Percy ) مدلی درشکه با قابلیت حمل تعداد بیشتری مصدوم از خط مقدم به مراکز امن تر طراحی کرد و نام آن را اتاق اورژانسی سیار ( به انگلیسی: mobile emergency room ) نهاد.
جاناتان لترمن ( به انگلیسی: Jonathan letterman ) نیز در طول جنگ های داخلی ایالات متحده نوعی درشکه را برای کمک به مجروحان جنگی ابداع کرد.
بالاخره در سال ۱۸۶۵ اولین سیستم خدمات پیش بیمارستانی برپایه بیمارستان در سین سیناتی آمریکا طراحی شد.
در سال ۱۸۶۹ آمبولانس هایی در نیویورک به کار گرفته شدند که دارای برخی وسایل امدادی از جمله آتل و داروهایی مثل مرفین بودند.
اولین آمبولانس های شبیه خودرو در سال ۱۸۹۹ در شیکاگو طراحی شدند.