تاریخ یهودیان در هند

تاریخ یهودیان در هند به تاریخ باستان بر می گردد. [ ۱] [ ۲] [ ۳] یهودیت یکی از اولین ادیان خارجی بود که در تاریخ ثبت شده به هند وارد شد. [ ۴] یهودیان هند اقلیت مذهبی هند هستند، اما بر خلاف بسیاری از مناطق جهان، در طول تاریخ در هند زندگی کرده اند و هیچ موردی از یهود ستیزی از مردم اکثریت محلی نداشته است. [ ۵] جوامع باستانی که بهتر تأسیس شده اند، بسیاری از سنتهای محلی را از طریق اشاعه فرهنگی جذب کرده اند. [ ۶] در حالی که برخی از یهودیان اظهار داشتند اجدادشان در زمان پادشاهی یهودا به هند رسیده اند، برخی دیگر خود را از فرزندان ده قبیله گمشده اسرائیل معرفی می کنند. [ ۷] تخمین زده می شود که جمعیت یهودیان هند در اواسط دهه ۱۹۴۰ در حدود ۲۰٬۰۰۰ نفر به اوج خود رسیده و به دلیل مهاجرت آنها به اسرائیل پس از ایجاد آن در سال ۱۹۴۸، به سرعت در حال کاهش است. [ ۸]
علاوه بر مهاجران یهودی[ ۹] و مهاجران اخیر، هفت گروه یهودی در هند وجود دارد:
• به گفته شالوا ویل، یهودیان کوچین از مالابار ادعا می کند که همراه با بازرگانان پادشاه عبری سلیمان به هند رسیده اند. یهودیان کوچین به عنوان بازرگان در کرالا مستقر شدند. [ ۱] بیشتر یهودیان در این منطقه بازمانده یهودی - اروپایی هستند، هم از اشکنازی و هم از سفاردی. [ ۱۰] [ ۱۱]
• یهودیان چنای: یهودیان اسپانیایی و پرتغالی، یهودیان پارادی و یهودیان انگلیس در سده شانزدهم به چنای رسیدند. آنها کسبه الماس بودند[ ۱۲] و از قومیت سفاردی و اشکنازی بودند. به دنبال تبعید از ایبری در سال ۱۴۹۲ با فرمان الحمرا، سرانجام در سده شانزدهم چند خانواده از یهودیان سفاردیک خود را به مادراس رساندند. آنها ارتباطات تجاری خود را با اروپا حفظ کردند و مهارتهای زبانی آنها مفید بود. اگرچه سفاردی ها بیشتر لادینو صحبت می کردند ( یعنی اسپانیایی یا یهودی - اسپانیایی ) ، در هند آنها تامیلی و یهودی - مالایایی را از یهودی مالابار یادگرفتند. [ ۱۳]
• یهودیان ناگرکویل: به اصطلاح یهودیان سوریه، یهودیان مسعربی یهودیان عربی بودند که در ناگرکویل و به کنیاکماری در ۵۲ میلادی همراه با ورود سنت توماس به این مناطق آمدند. بیشتر آنها بازرگان بودند و در اطراف شهر تیروویتامکد نیز ساکن شده بودند. [ ۱۴] با آغاز سده بیستم، بیشتر خانواده ها راهی کوچین شدند و سرانجام به اسرائیل مهاجرت کردند. در اوایل زندگی خود، آنها از طریق بندرهای نزدیک کولاچال و تنگایپاتینام با اروپا ارتباط تجاری برقرار می کردند و مهارتهای زبانی آنها برای پادشاهان تراوانکور مفید بود. همان طور که مورخان کشیش دانیل تایرمن و جورج دلیل انتخاب یهودیان برای استفاده از آب و هوای شاداب شهر و جمعیت قابل توجه مسیحیان را در انتخاب ناجرکوئیل به عنوان محل سکونت خود ذکر کردند.
• یهودیان گوا: این یهودیان سفاردی از اسپانیا و پرتغال بودند که پس از آغاز تفتیش عقاید در آن کشورها به گوا گریختند. این جامعه عمدتاً از یهودیانی تشکیل شده بود که به دروغ به مسیحیت گرویده بودند اما می خواستند به جای مهاجرت به کشورهایی که می توانستند یهودیت را آشکارا انجام دهند ( به عنوان مثال مراکش، امپراتوری عثمانی ) . [ ۱۵] آنها اهداف اصلی تفتیش عقاید گوا بودند. در نتیجه، اعضای آن به مناطقی از هند فرار کردند که تحت کنترل پرتغالی ها نبود.
• شاخه دیگری از جامعه بنه اسرائیل تا زمان چندپارگی هند در سال ۱۹۴۷، زمانی که آنها به هند ( به ویژه بمبئی ) فرار کردند، در کراچی اقامت داشتند. [ ۱۶] بسیاری از آنها نیز به اسرائیل نقل مکان کردند. یهودیان مناطق سند، پنجاب و پاتان را اغلب به اشتباه یهودی بنی اسرائیل می نامند. جامعه یهودیان که قبلاً در مناطق دیگر پاکستان اقامت داشتند ( مانند لاهور یا پیشاور ) نیز در سال ۱۹۴۷ به هندوستان فرار کردند، به روشی مشابه جامعه بزرگتر یهودیان کراچی. [ نیازمند منبع]
• یهودیان بغدادی حدود ۲۵۰ سال پیش از عراق ( و سایر کشورهای عربی ) ، ایران و افغانستان به شهر سورات وارد شدند. ] [ ۲]
• بنی مناش به معنای «پسران ماناسه» در عبری، قبایل میزو و کوکی در مانیپور و میزورام هستند که اخیراً به شکل جدید یهودیت گرایش پیدا کرده اند، اما ادعا می کنند که نسب آنها به یکی از ده قبیله از دست رفته اسرائیل برمی گردد. به طور خاص، یکی از فرزندان یوسف. [ ۱۷]
• به همین مانند، گروه کوچک تلوگو زبان، بن افرایم ( به عبری به معنای "پسران افرایم" ) نیز ادعای تبار از افرایم، یکی از فرزندان یوسف و قبیله از دست رفته اسرائیل باستان را دارند. آنها "یهودیان تلوگو" نیز نامیده می شود.