تاریخ نظامی عراق

تاریخ نظامی عراق ( عربی: التاریخ العسکری للعراق ) به دوران پس از اشغال عراق توسط بریتانیا در ۱۹۱۴ و ورود آن ها به بغداد اشاره دارد. در این سال اشغال اشغالگران انگلیسی تحت فشار زیادی که از طرف مردم عراق وارد می شد وعده ایجاد یک دولت عراقی را به مردم عراق دادند. در سال ۱۹۲۰، دولت عراق تأسیس شد، که به نوبه خود به دنبال ایجاد یک ارتش ملی عراقی بود. این در سال ۱۹۲۱ در ۶ ژانویه تحت رهبری وزیر دفاع، جعفر العسکری در دوران نخست وزیری عبدالرحمان النقیب انجام شد. [ ۱]
دانشکده نظامی تابع وزارت دفاع در سال ۱۹۲۴ تأسیس شد و هدف، آموزش دانش آموزان مناسب برای خدمت به عنوان افسران ارتشی که در کار و فرهنگ نظامی شایستگی دارند بود. مدت تحصیلات آن ها سه سال است و فارغ التحصیلان پس از اتمام دوره تحصیلی، درجه افسری را دریافت می کنند.
پس از آنکه شاه فیصل پادشاه عراق شد، نخستین گردان عراقی، بنام گردان موسی الکاظم تأسیس شد. شمار زیادی از افسرانی که قبل از انقلاب بزرگ عرب وارد ارتش عثمانی شده بودند به آن پیوستند و سپس دو نیروی هوایی و دریایی تأسیس شدند که متشکل از چهار لشکر بود، لشکرهای اول و سوم در بغداد بودند در حالی که لشکر دوم در کرکوک و چهارم نیز در یک قرارگاه در دیوانیه بود.
• نیروی هوایی سال ۱۹۳۱
• نیروی دریایی سال ۱۹۳۷
• جنگ ۱۹۴۸
نیروهای جدید در جنگ علیه اشغالگری اسرائیل در سال ۱۹۴۸ در فلسطین وارد جنگ شدند.
در سال ۱۹۳۶ ارتش در اولین کودتای نظامی به رهبری سر لشکر بکر صدقی فرمانده لشکر دوم شرکت کرد و دولت جدیدی را به رهبری حکمت سلیمان[ ۲] تشکیل داد.
• جنبش خرداد ۱۹۵۸
• رهبر جنبش عبد الکریم قاسم
ارتش عراق در روز چهاردهم ژوئیه سال ۱۹۵۸ تحت فرماندهی افسر عبدالکریم قاسم و افسر عبدالسلام عارف در کودتا برای بار دوم شرکت کرد. مقام سلطنت سرنگون شد و فیصل دوم و خانواده اش در کاخ الرحاب کشته شدند. [ ۳] [ ۴]
• جنبش ۸ فوریه ۱۹۶۳
ارتش عراق در فوریه سال ۱۹۶۳ در کودتایی شرکت کرد که در آن عبدالکریم قاسم و تعدادی از افسران دیگر و نفر همراه وی در ساختمان رادیو ترور شدند. حزب بعث قدرت را بدست گرفت، اولین رئیس جمهور از حزب بعث حسن البکر[ ۵] و سپس صدام حسین[ ۶] بود.
روابط بین عراق و ایران پس از انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۹۷۹ به تخاصم کشید. حمله عراق به خاک ایران آغاز جنگی هشت ساله بود که طولانی ترین جنگ قرن بیستم محسوب می شود.