تاریخچه میانمار ( همچنین به عنوان برمه معروف است؛ برمه ای: မြန်မာ့သမိုင်း ) دوره از زمان نخستین سکونتگاه های مشهور انسانی ۱۳۰۰۰ سال پیش تا به امروز را شامل می شود. اولین ساکنان تاریخ مکتوب در زبان های تبتی - برمه ای افرادی بودند که شهر پایای را تأسیس کردند و آیین بودایی تراوادا را در این مناطق رواج دادند.
گروه دیگر، مردم بامار، در اوایل قرن ۹ وارد دره بالایی ایراوادی شد. آنها به تأسیس پادشاهی پاگان ( ۱۰۴۴–۱۲۹۷ ) ، اولین اتحاد دره ایراوادی و حاشیه آن پرداختند. در این دوره زبان برمه ای و فرهنگ بامر به آرامی جایگزین هنجارهای شناخته شده پیو شد. پس از اولین حمله مغولان به برمه در سال ۱۲۸۷، چندین پادشاهی کوچک، که از آن پادشاهی آوا، پادشاهی هانتهاوادی، پادشاهی مراوک یو و ایالت شان قدرتهای اصلی بودند.
در نیمه دوم قرن شانزدهم، سلسله تانگو ( ۱۷۱۵–۱۵۱۰ ) این کشور را مجدداً متحد کرد و بزرگترین امپراتوری در تاریخ جنوب شرقی آسیا را برای یک دوره کوتاه تأسیس کرد. بعداً پادشاهان تانگو چندین اصلاحات مهم اداری و اقتصادی را ایجاد کردند که منجر به پادشاهی کوچکتر، صلح آمیزتر و مرفه تر در قرن ۱۷ و اوایل ۱۸ام شد. در نیمه دوم قرن 18th، سلسله کونباونگ ( ۱۷۵۲–۱۸۸۵ ) پادشاهی را بازگرداند، و اصلاحات تانگو را ادامه دادند که باعث افزایش حکومت مرکزی در مناطق پیرامونی و تولید یکی از باسوادترین ایالت های آسیا شد. این سلسله نیز با همه همسایگان خود به جنگ رفت. جنگهای انگلیس و برمه ( ۱۸۲۴–۸۵ ) سرانجام منجر به استعمار انگلیس بر این کشور شد.
حکومت انگلیس چندین تغییر پایدار اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و اداری را به همراه داشت که جامعهٔ کاملاً دگرگون شده را ساخت. از همه مهمتر، قانون انگلیس اختلافات خارج از گروه را در بین گروه های قومی بی شمار کشور برجسته کرد. از زمان استقلال در سال ۱۹۴۸، این کشور در یکی از طولانی ترین جنگ های داخلی درگیر با گروه های شورشی به نمایندگی از گروه های سیاسی و اقلیت های قومی و دولت های مرکزی متوالی بوده است. این کشور از سال ۱۹۶۲ تا ۲۰۱۰ تحت پوشش های مختلفی تحت کنترل های نظامی قرار گرفت و در این روند به یکی از کم توسعه یافته ترین کشورهای جهان تبدیل شده است.
خانه اصلی پیو در دریاچه چینگ های در چینگهای و گانسو امروزی بوده است. [ ۱] پیو محل استقرار نخستین ساکنان برمه بودند که سوابق آنها همچنان وجود دارد. [ ۲] در این دوره، برمه بخشی از یک مسیر تجارت زمینی از چین به هند بود. تجارت با هند آیین بودایی را از جنوب هند به ارمغان آورد. تا قرن چهارم، بسیاری از مردم به بودیسم گرویده بودند. [ ۳] از میان بسیاری از ایالت های بزرگ، بزرگترین و مهمترین پادشاهی سری کیترا در جنوب شرقی پیای مدرن بود که همچنین تصور می شد زمانی پایتخت باشد. [ ۴] در مارس ۶۳۸، پیو سری کیترا تقویم جدیدی را راه اندازی کرد که بعداً به گاه شماری سنتی برمه ای تبدیل شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگروه دیگر، مردم بامار، در اوایل قرن ۹ وارد دره بالایی ایراوادی شد. آنها به تأسیس پادشاهی پاگان ( ۱۰۴۴–۱۲۹۷ ) ، اولین اتحاد دره ایراوادی و حاشیه آن پرداختند. در این دوره زبان برمه ای و فرهنگ بامر به آرامی جایگزین هنجارهای شناخته شده پیو شد. پس از اولین حمله مغولان به برمه در سال ۱۲۸۷، چندین پادشاهی کوچک، که از آن پادشاهی آوا، پادشاهی هانتهاوادی، پادشاهی مراوک یو و ایالت شان قدرتهای اصلی بودند.
در نیمه دوم قرن شانزدهم، سلسله تانگو ( ۱۷۱۵–۱۵۱۰ ) این کشور را مجدداً متحد کرد و بزرگترین امپراتوری در تاریخ جنوب شرقی آسیا را برای یک دوره کوتاه تأسیس کرد. بعداً پادشاهان تانگو چندین اصلاحات مهم اداری و اقتصادی را ایجاد کردند که منجر به پادشاهی کوچکتر، صلح آمیزتر و مرفه تر در قرن ۱۷ و اوایل ۱۸ام شد. در نیمه دوم قرن 18th، سلسله کونباونگ ( ۱۷۵۲–۱۸۸۵ ) پادشاهی را بازگرداند، و اصلاحات تانگو را ادامه دادند که باعث افزایش حکومت مرکزی در مناطق پیرامونی و تولید یکی از باسوادترین ایالت های آسیا شد. این سلسله نیز با همه همسایگان خود به جنگ رفت. جنگهای انگلیس و برمه ( ۱۸۲۴–۸۵ ) سرانجام منجر به استعمار انگلیس بر این کشور شد.
حکومت انگلیس چندین تغییر پایدار اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و اداری را به همراه داشت که جامعهٔ کاملاً دگرگون شده را ساخت. از همه مهمتر، قانون انگلیس اختلافات خارج از گروه را در بین گروه های قومی بی شمار کشور برجسته کرد. از زمان استقلال در سال ۱۹۴۸، این کشور در یکی از طولانی ترین جنگ های داخلی درگیر با گروه های شورشی به نمایندگی از گروه های سیاسی و اقلیت های قومی و دولت های مرکزی متوالی بوده است. این کشور از سال ۱۹۶۲ تا ۲۰۱۰ تحت پوشش های مختلفی تحت کنترل های نظامی قرار گرفت و در این روند به یکی از کم توسعه یافته ترین کشورهای جهان تبدیل شده است.
خانه اصلی پیو در دریاچه چینگ های در چینگهای و گانسو امروزی بوده است. [ ۱] پیو محل استقرار نخستین ساکنان برمه بودند که سوابق آنها همچنان وجود دارد. [ ۲] در این دوره، برمه بخشی از یک مسیر تجارت زمینی از چین به هند بود. تجارت با هند آیین بودایی را از جنوب هند به ارمغان آورد. تا قرن چهارم، بسیاری از مردم به بودیسم گرویده بودند. [ ۳] از میان بسیاری از ایالت های بزرگ، بزرگترین و مهمترین پادشاهی سری کیترا در جنوب شرقی پیای مدرن بود که همچنین تصور می شد زمانی پایتخت باشد. [ ۴] در مارس ۶۳۸، پیو سری کیترا تقویم جدیدی را راه اندازی کرد که بعداً به گاه شماری سنتی برمه ای تبدیل شد.
wiki: تاریخ میانمار