تاریخ فنلاند به سیر حوادث تاریخی در حوزه جغرافیایی که امروزه دولت - ملت فنلاند در آن قرار گرفته است، می پردازد.
مهاجرت به این سرزمین احتمالاً از اواخر آخرین عصر یخبندان ( حدودا ۹۰۰۰ ق. م ) صورت گرفته است. بیشتر منطقه از سده سیزدهم تا سال ۱۸۰۹ قسمتی از پادشاهی سوئد بود تا اینکه بیشتر سرزمینهایی که مردمانش به زبان فنلاندی صحبت می کردند به الکساندر یکم، امپراتور روسیه تسلیم گردید. سال ۱۹۰۱ فنلاند دارای مجلس قانونگذاری و مردم آن صاحب حق رأی شدند. با روی کار آمدن بلشویک ها در روسیه در سال ۱۹۱۷، استقلال فنلاند توسط مجلس آن اعلام گشت. سال ۱۹۲۰ اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی استقلال فنلاند را به رسمیت شناخت.
موقعیت جغرافیایی فنلاند در شمال اروپا آن را خارج از جریان اصلی فعالیت های سیاسی، اقتصادی و نظامی در این قاره نگاه می داشت. در طول تاریخ تحولات عمده اروپا فنلاند را دربرنمی گرفت یا چند سده دیرتر و به شکلی ضعیف تر به آن می رسید. مسیحیت تا سده دوازدهم قدم در این سرزمین ننهاده و تا سده سیزدهم در آن ریشه ندوانده بود. به سختی می توان تاریخ مکتوبی از پیش از این زمان در ارتباط با فنلاند یافت. بیشتر تاریخ فنلاند پیش از سده دوازدهم مربوط به باستان شناسی یا افسانه ها می شود. اشاره مختصر و مرددی به مردمانی که "فِنی" شناخته می شدند، در کتاب ژرمانیا از تاسیتوس از سال ۹۸ پس از میلاد موجود است. شریف ادریسی، جغرافی دان عرب که اوایل سده دوازدهم در دربار روگر دوم در پالرمو خدمت می نمود، توصیف قابل اتکاتری از جغرافیا و آب وهوای این سرزمین آورده است. نخستین سند حاکمیتی نسبت به فنلاند در اواخر این سده در سال ۱۱۷۲ میلادی در فرمان پاپی الکساندر سوم تحت عنوان گراویس آدمودوم بروز کرد که از ورود مسیحیت به آن سخن می گوید و ابراز می دارد فنلاندی ها آن گونه که پاپ انتظار دارد همواره در عقاید خود استوار نیستند و به کشیشان پایبندی نشان نمی دهند. اقوال سنتی و نه حقایق تاریخی گواه این است که فنلاندی ها اوایل سده دوازدهم توسط صلیبیون سوئدی به مسیحیت گرویده اند. [ ۱]
ابهام و فقدان مدارک دربارهٔ شرایط فنلاند پیش از سده سیزدهم را می توان در بستر انزوای جغرافیایی آن از مابقی اروپا توضیح داد. جاذبه اندکی برای کشیده شدن فاتحان و تاجران به این سرزمین دور افتادهٔ دریاچه ها و جنگل ها با زمستان هایی سخت وجود داشته است. با این وجود زمانی که برای مابقی اروپا «سرزمینی ناشناخته» به حساب می آمد، خالی از سکنه نبود. اسناد باستان شناسی نشان می دهد نخستین ساکنان حدود ده هزار سال پیش با عقب نشینی کلاهک یخی در آن ظهور یافته اند. این انسان ها در اراضی پست ساحلی جنوبی و جنوب غربی سکنا گزیدند. آخرین عصر یخبندان تأثیر زیادی بر جغرافیای فنلاند گذاشت و اراضی مرکزی آن را تا حدود ۱۰ درصد از مساحت ناحیه، پوشیده از هزاران دریاچه کرد. این دریاچه ها بخش مهمی از تاریخ فنلاند را تشکیل می دهند؛ چرا که با کاربرد قایق و اسکی در آن ها، راه های بهتری نسبت به جاده های زمینی، برای دسترسی به اراضی مرکزی و مزیت های اقتصادی ترابری فراهم می نمودند. عقب نشینی کلاهک یخی مواد معدنی برجای نهاد که در ساخت و ساز و کشاورزی ثمر بخش بود و موجب پدید آمدن جنگل ها شد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمهاجرت به این سرزمین احتمالاً از اواخر آخرین عصر یخبندان ( حدودا ۹۰۰۰ ق. م ) صورت گرفته است. بیشتر منطقه از سده سیزدهم تا سال ۱۸۰۹ قسمتی از پادشاهی سوئد بود تا اینکه بیشتر سرزمینهایی که مردمانش به زبان فنلاندی صحبت می کردند به الکساندر یکم، امپراتور روسیه تسلیم گردید. سال ۱۹۰۱ فنلاند دارای مجلس قانونگذاری و مردم آن صاحب حق رأی شدند. با روی کار آمدن بلشویک ها در روسیه در سال ۱۹۱۷، استقلال فنلاند توسط مجلس آن اعلام گشت. سال ۱۹۲۰ اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی استقلال فنلاند را به رسمیت شناخت.
موقعیت جغرافیایی فنلاند در شمال اروپا آن را خارج از جریان اصلی فعالیت های سیاسی، اقتصادی و نظامی در این قاره نگاه می داشت. در طول تاریخ تحولات عمده اروپا فنلاند را دربرنمی گرفت یا چند سده دیرتر و به شکلی ضعیف تر به آن می رسید. مسیحیت تا سده دوازدهم قدم در این سرزمین ننهاده و تا سده سیزدهم در آن ریشه ندوانده بود. به سختی می توان تاریخ مکتوبی از پیش از این زمان در ارتباط با فنلاند یافت. بیشتر تاریخ فنلاند پیش از سده دوازدهم مربوط به باستان شناسی یا افسانه ها می شود. اشاره مختصر و مرددی به مردمانی که "فِنی" شناخته می شدند، در کتاب ژرمانیا از تاسیتوس از سال ۹۸ پس از میلاد موجود است. شریف ادریسی، جغرافی دان عرب که اوایل سده دوازدهم در دربار روگر دوم در پالرمو خدمت می نمود، توصیف قابل اتکاتری از جغرافیا و آب وهوای این سرزمین آورده است. نخستین سند حاکمیتی نسبت به فنلاند در اواخر این سده در سال ۱۱۷۲ میلادی در فرمان پاپی الکساندر سوم تحت عنوان گراویس آدمودوم بروز کرد که از ورود مسیحیت به آن سخن می گوید و ابراز می دارد فنلاندی ها آن گونه که پاپ انتظار دارد همواره در عقاید خود استوار نیستند و به کشیشان پایبندی نشان نمی دهند. اقوال سنتی و نه حقایق تاریخی گواه این است که فنلاندی ها اوایل سده دوازدهم توسط صلیبیون سوئدی به مسیحیت گرویده اند. [ ۱]
ابهام و فقدان مدارک دربارهٔ شرایط فنلاند پیش از سده سیزدهم را می توان در بستر انزوای جغرافیایی آن از مابقی اروپا توضیح داد. جاذبه اندکی برای کشیده شدن فاتحان و تاجران به این سرزمین دور افتادهٔ دریاچه ها و جنگل ها با زمستان هایی سخت وجود داشته است. با این وجود زمانی که برای مابقی اروپا «سرزمینی ناشناخته» به حساب می آمد، خالی از سکنه نبود. اسناد باستان شناسی نشان می دهد نخستین ساکنان حدود ده هزار سال پیش با عقب نشینی کلاهک یخی در آن ظهور یافته اند. این انسان ها در اراضی پست ساحلی جنوبی و جنوب غربی سکنا گزیدند. آخرین عصر یخبندان تأثیر زیادی بر جغرافیای فنلاند گذاشت و اراضی مرکزی آن را تا حدود ۱۰ درصد از مساحت ناحیه، پوشیده از هزاران دریاچه کرد. این دریاچه ها بخش مهمی از تاریخ فنلاند را تشکیل می دهند؛ چرا که با کاربرد قایق و اسکی در آن ها، راه های بهتری نسبت به جاده های زمینی، برای دسترسی به اراضی مرکزی و مزیت های اقتصادی ترابری فراهم می نمودند. عقب نشینی کلاهک یخی مواد معدنی برجای نهاد که در ساخت و ساز و کشاورزی ثمر بخش بود و موجب پدید آمدن جنگل ها شد. [ ۲]
wiki: تاریخ فنلاند