تاریخ جنوب ایالات متحده آمریکا. تاریخ جنوب ایالات متحده به صدها سال پیش برمی گردد و شامل مردم می سی سی پی است که به دلیل پشته سازی معروف هستند. تاریخ اروپاییان در منطقه از نخستین روزهای اکتشاف و استعمار آمریکای شمالی آغاز شد. اسپانیا، فرانسه و انگلستان سرانجام بخشهایی از آنچه اکنونجنوب آمریکاست را کشف و نسبت به آن ادعا کردند و تأثیرات فرهنگی هر یک از آنها را می توان امروز نیز در منطقه مشاهده کرد. در قرن های گذشته، تاریخ جنوب ایالات متحده تعداد زیادی از وقایع مهم را به خود دیده است، از جمله انقلاب آمریکا، جنگ داخلی آمریکا، پایان بردگی و جنبش حقوق مدنی آمریکا.
در زمان های پیش از ورود کریستف کلمب به آمریکا، تنها ساکنان مناطق فعلی جنوب ایالات متحده آمریکا سرخپوستان آمریکا بودند. در زمان تماس اروپا با منطقه، بسیاری از این مناطق محل زندگی چندین گونه مختلف ازتمدن می سی سی پی بود، یک تمدن زراعی که در مناطق غرب میانه، شرقی و جنوب شرقی ایالات متحده شکوفا شد. شیوه زندگی می سی سی پیایی در حدود قرن دهم در دره رودخانه می سی سی پی ( که به افتخار آن نامگذاری شده است ) شروع به توسعه کرد.
ملل برجسته سرخپوست آمریکا که پس از می سی سی پی در جنوب توسعه یافتند شامل مواردی هستند که به عنوان " پنج قبیله متمدن " شناخته می شوند: چروکی، چیکاسا، چوکتا، کریک و سمینول.
اسپانیا پس از کشف بر جدید در سال ۱۴۹۲، سفرهای مکرر اکتشافی به آن داشت. شایعات دربارهٔ مزین بودن سرخپوستان با طلا و داستان ها دربارهٔ وجود یک چشمه آب زندگانی به علاقه بسیاری از کاشفان اسپانیایی افزود و سرانجام در پی آن استعمار شروع شد. خوان پونسه ده لئون اولین اروپایی بود که هنگام رسیدن به فلوریدا در سال ۱۵۱۳ به جنوب آمد.
اولین محل استقرار فرانسوی ها در جنوب ایالات متحده آمریکا فورت کرولاین کنونی در سال ۱۵۶۲ در آنچه امروزه جکسونویل فلوریدا است واقع شده است بود. این مکان به عنوان پناهگاه اوگنوها و تحت رهبری رنه گولن دو لودونیر و ژان ریبو تأسیس شد. در سال ۱۵۶۵ توسط اسپانیایی ها از مستعمره سنت آگوستین در همان نزدیکی تخریب شد.
بازسازی به محض ارتش ایالات متحده کنترل یک ایالت را در دست گرفت آغاز شد؛ از سال ۱۸۶۳ شروع می شود و در سال ۱۸۷۷ پایان می یابد، زمانهای شروع و پایان آن بسته به ایالت متفاوت بود. برده داری به پایان رسید و مزارع بزرگ مبتنی بر برده داری اکثراً به مزارع مستأجری یا مساقات ۲۰–۴۰ جریب فرنگی ( ۸٫۱–۱۶٫۲ هکتار ) تقسیم شد. بسیاری از کشاورزان سفیدپوست ( و برخی از سیاه پوستان ) مالک زمین خود بودند. با این حال، مساقات، همراه با کشاورزی مستأجری، از سالهای ۱۸۷۰ تا ۱۹۵۰ در میان سیاه پوستان و سفیدپوستان به یک شکل غالب در بخش پنبه کار جنوب تبدیل شد. تا دهه ۱۹۶۰ هر دو تا حد زیادی ناپدید شده بودند. مساقات راهی بود که کشاورزان بسیار فقیر می توانستند از طریق زمینی که متعلق به شخص دیگری است امرار معاش می کنند. صاحب زمین، زمین، مسکن، ابزار و بذر و شاید یک قاطر فراهم می آورد و یک تاجر محلی غذا و مایحتاج را به صورت اعتباری فراهم می آورد. در زمان برداشت، مساقات گر سهمی از محصول ( از یک سوم تا نصف، باقیمانده مالک زمین ) را دریافت می کرد. کشت کننده از سهم خود برای پرداخت بدهی خود به تاجر استفاده می کرد. سیاهان پس از تقسیم مزارع بزرگ آغازگر این سیستم بودند. در دهه ۱۸۸۰ کشاورزان سفیدپوست نیز به مساقات گر تبدیل شدند. این سیستم متمایز از کشاورز مستأجری بود که زمین را اجاره می کرد، ابزار و قاطر خود را تهیه می کرد و نیمی از محصول را دریافت می کرد. مالکان زمین نظارت بیشتر را بر مساقاتگر اعمال می کردند و بر کشاورزان مستأجری نظارت نداشتند یا نظارت کمی داشتند. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر زمان های پیش از ورود کریستف کلمب به آمریکا، تنها ساکنان مناطق فعلی جنوب ایالات متحده آمریکا سرخپوستان آمریکا بودند. در زمان تماس اروپا با منطقه، بسیاری از این مناطق محل زندگی چندین گونه مختلف ازتمدن می سی سی پی بود، یک تمدن زراعی که در مناطق غرب میانه، شرقی و جنوب شرقی ایالات متحده شکوفا شد. شیوه زندگی می سی سی پیایی در حدود قرن دهم در دره رودخانه می سی سی پی ( که به افتخار آن نامگذاری شده است ) شروع به توسعه کرد.
ملل برجسته سرخپوست آمریکا که پس از می سی سی پی در جنوب توسعه یافتند شامل مواردی هستند که به عنوان " پنج قبیله متمدن " شناخته می شوند: چروکی، چیکاسا، چوکتا، کریک و سمینول.
اسپانیا پس از کشف بر جدید در سال ۱۴۹۲، سفرهای مکرر اکتشافی به آن داشت. شایعات دربارهٔ مزین بودن سرخپوستان با طلا و داستان ها دربارهٔ وجود یک چشمه آب زندگانی به علاقه بسیاری از کاشفان اسپانیایی افزود و سرانجام در پی آن استعمار شروع شد. خوان پونسه ده لئون اولین اروپایی بود که هنگام رسیدن به فلوریدا در سال ۱۵۱۳ به جنوب آمد.
اولین محل استقرار فرانسوی ها در جنوب ایالات متحده آمریکا فورت کرولاین کنونی در سال ۱۵۶۲ در آنچه امروزه جکسونویل فلوریدا است واقع شده است بود. این مکان به عنوان پناهگاه اوگنوها و تحت رهبری رنه گولن دو لودونیر و ژان ریبو تأسیس شد. در سال ۱۵۶۵ توسط اسپانیایی ها از مستعمره سنت آگوستین در همان نزدیکی تخریب شد.
بازسازی به محض ارتش ایالات متحده کنترل یک ایالت را در دست گرفت آغاز شد؛ از سال ۱۸۶۳ شروع می شود و در سال ۱۸۷۷ پایان می یابد، زمانهای شروع و پایان آن بسته به ایالت متفاوت بود. برده داری به پایان رسید و مزارع بزرگ مبتنی بر برده داری اکثراً به مزارع مستأجری یا مساقات ۲۰–۴۰ جریب فرنگی ( ۸٫۱–۱۶٫۲ هکتار ) تقسیم شد. بسیاری از کشاورزان سفیدپوست ( و برخی از سیاه پوستان ) مالک زمین خود بودند. با این حال، مساقات، همراه با کشاورزی مستأجری، از سالهای ۱۸۷۰ تا ۱۹۵۰ در میان سیاه پوستان و سفیدپوستان به یک شکل غالب در بخش پنبه کار جنوب تبدیل شد. تا دهه ۱۹۶۰ هر دو تا حد زیادی ناپدید شده بودند. مساقات راهی بود که کشاورزان بسیار فقیر می توانستند از طریق زمینی که متعلق به شخص دیگری است امرار معاش می کنند. صاحب زمین، زمین، مسکن، ابزار و بذر و شاید یک قاطر فراهم می آورد و یک تاجر محلی غذا و مایحتاج را به صورت اعتباری فراهم می آورد. در زمان برداشت، مساقات گر سهمی از محصول ( از یک سوم تا نصف، باقیمانده مالک زمین ) را دریافت می کرد. کشت کننده از سهم خود برای پرداخت بدهی خود به تاجر استفاده می کرد. سیاهان پس از تقسیم مزارع بزرگ آغازگر این سیستم بودند. در دهه ۱۸۸۰ کشاورزان سفیدپوست نیز به مساقات گر تبدیل شدند. این سیستم متمایز از کشاورز مستأجری بود که زمین را اجاره می کرد، ابزار و قاطر خود را تهیه می کرد و نیمی از محصول را دریافت می کرد. مالکان زمین نظارت بیشتر را بر مساقاتگر اعمال می کردند و بر کشاورزان مستأجری نظارت نداشتند یا نظارت کمی داشتند. [ ۱]
