تاریخ آبخاز. تاریخ آبخازیا از زمان استقرار قبل از تاریخ آن توسط شکارچیان دوره پارینه سنگی زیرین در دوره های میان سنگی و نوسنگی تا وضعیت جنگ پس از ۱۹۹۲–۱۹۹۳ اشاره دارد.
اردوگاه های شکار پارینه سنگی پایین اولین شهرک های شناخته شده در قلمرو آبخازیا امروزی را تشکیل می دهند. اولین نمونه در سایت های Iashkhtva, Gumista, Kelasuri، و اوچامچیرا کشف شده است. فرهنگ پارینه سنگی فوقانی عمدتاً خط ساحلی را آباد کرد. دوره های میان سنگی و نوسنگی سکونتگاه های دائمی بزرگتری به ارمغان آورد و آغاز کشاورزی، دامداری و تولید سرامیک را رقم زد. کهنترین آثار فرهنگ مگالیتیک در اوایل هزاره ۳ قبل از میلاد ظاهر شد و تا عصر برنز به عنوان دولمن های آبخازیا ادامه یافت، به طور معمول از چهار سنگ جرم قائم و یک سنگ قبر تشکیل شده بود، وزن بعضی از آنها تا ۵۰ تن بود. یک دلمن از سایت باستانی اشرا بهترین بنای یادبود ماقبل تاریخ از این نوع است. اواخر عصر برنز شاهد توسعه ابزارهای پیشرفته تر برنزی بود و تا عصر آهن به عنوان بخشی از فرهنگ کلشیایی ( حدود ۱۲۰۰ تا ۶۰۰ پ. م ) ادامه یافت، که بیشتر مناطق غربی گرجستان و بخشی از شمال شرقی آناتولی را در بر می گرفت.
این منطقه، قرن ها و تا اوایل قرن نوزدهم گوشه ای از شاهنشاهی ایران بود. آبخاز در سدهٔ دوم پیش از میلاد تابع مهرداد ششم فرمانروای دولت پونتوس شد. از اواخر سدهٔ نخست میلادی رومیان به آبخاز حمله کردند. از سدهٔ چهارم تا ششم میلادی دولت روم شرقی بتدریج در آبخاز نفوذ کرد. بنا به نوشته مورخان رومی آبخاز بخشی از سرزمین لازستان بود. خصی کردن بردگان آبخازی یکی از کارهای زشت رومیان به شمار می رفت. آبخازستان همانند دیگر نواحی گرجستان مورد نزاع دولت های روم شرقی و ایران ساسانی بود. فشار رومیان سبب می شد که مردم آبخاز به شاهان ساسانی توسّل جویند.
۲۳ سپتامبر سال ۵۴۲ میلادی و در زمان پادشاهی خسرو انوشیروان، ارتش ایران شهر بندری سوخومی در آبخازستان را از رومیان پس گرفت. رومی ها که نام این شهر را به سباستوپولیس تغییر داده بودند پیش از عقب نشینی از شهر، بسیاری از ساختمان ها و ازجمله ارگ شهر را ویران ساخته بودند. ارگ ویران شده شهر که بعداً بر اثر پیشروی دریا به زیر آب فرورفته است اخیراً توسط باستان شناسان شناسایی شده است. [ ۱]
در دهه ۱۵۷۰، نیروی دریایی عثمانی قلعه تسخومی را در خط ساحلی آبخازستان اشغال کرد و آن را به قلعه ترکی سوهوم کاله ( نام امروزی شهر سوخومی ) تبدیل کرد. در سال ۱۵۵۵، گرجستان و کل قفقاز جنوبی بر اساس صلح آماسیه بین امپراتوری های عثمانی و صفویه تقسیم شد و آبخازیا به همراه کل گرجستان غربی در دست عثمانی ها باقی ماندند. در نتیجه، آبخازستان تحت نفوذ فزاینده ترکیه و اسلام قرار گرفت و به تدریج روابط فرهنگی و مذهبی خود را با بقیه گرجستان از دست داد. بر اساس علم تاریخی شوروی، ترکیه پس از فتح، هدف از بین بردن فرهنگ مادی و معنوی آبخازستان و مسلمان کردن اجباری مردم بوده است که منجر به شورش های متعدد ( در سال های ۱۷۲۵، ۱۷۲۸، ۱۷۳۳، ۱۷۷۱ و ۱۸۰۶ ) شده است. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاردوگاه های شکار پارینه سنگی پایین اولین شهرک های شناخته شده در قلمرو آبخازیا امروزی را تشکیل می دهند. اولین نمونه در سایت های Iashkhtva, Gumista, Kelasuri، و اوچامچیرا کشف شده است. فرهنگ پارینه سنگی فوقانی عمدتاً خط ساحلی را آباد کرد. دوره های میان سنگی و نوسنگی سکونتگاه های دائمی بزرگتری به ارمغان آورد و آغاز کشاورزی، دامداری و تولید سرامیک را رقم زد. کهنترین آثار فرهنگ مگالیتیک در اوایل هزاره ۳ قبل از میلاد ظاهر شد و تا عصر برنز به عنوان دولمن های آبخازیا ادامه یافت، به طور معمول از چهار سنگ جرم قائم و یک سنگ قبر تشکیل شده بود، وزن بعضی از آنها تا ۵۰ تن بود. یک دلمن از سایت باستانی اشرا بهترین بنای یادبود ماقبل تاریخ از این نوع است. اواخر عصر برنز شاهد توسعه ابزارهای پیشرفته تر برنزی بود و تا عصر آهن به عنوان بخشی از فرهنگ کلشیایی ( حدود ۱۲۰۰ تا ۶۰۰ پ. م ) ادامه یافت، که بیشتر مناطق غربی گرجستان و بخشی از شمال شرقی آناتولی را در بر می گرفت.
این منطقه، قرن ها و تا اوایل قرن نوزدهم گوشه ای از شاهنشاهی ایران بود. آبخاز در سدهٔ دوم پیش از میلاد تابع مهرداد ششم فرمانروای دولت پونتوس شد. از اواخر سدهٔ نخست میلادی رومیان به آبخاز حمله کردند. از سدهٔ چهارم تا ششم میلادی دولت روم شرقی بتدریج در آبخاز نفوذ کرد. بنا به نوشته مورخان رومی آبخاز بخشی از سرزمین لازستان بود. خصی کردن بردگان آبخازی یکی از کارهای زشت رومیان به شمار می رفت. آبخازستان همانند دیگر نواحی گرجستان مورد نزاع دولت های روم شرقی و ایران ساسانی بود. فشار رومیان سبب می شد که مردم آبخاز به شاهان ساسانی توسّل جویند.
۲۳ سپتامبر سال ۵۴۲ میلادی و در زمان پادشاهی خسرو انوشیروان، ارتش ایران شهر بندری سوخومی در آبخازستان را از رومیان پس گرفت. رومی ها که نام این شهر را به سباستوپولیس تغییر داده بودند پیش از عقب نشینی از شهر، بسیاری از ساختمان ها و ازجمله ارگ شهر را ویران ساخته بودند. ارگ ویران شده شهر که بعداً بر اثر پیشروی دریا به زیر آب فرورفته است اخیراً توسط باستان شناسان شناسایی شده است. [ ۱]
در دهه ۱۵۷۰، نیروی دریایی عثمانی قلعه تسخومی را در خط ساحلی آبخازستان اشغال کرد و آن را به قلعه ترکی سوهوم کاله ( نام امروزی شهر سوخومی ) تبدیل کرد. در سال ۱۵۵۵، گرجستان و کل قفقاز جنوبی بر اساس صلح آماسیه بین امپراتوری های عثمانی و صفویه تقسیم شد و آبخازیا به همراه کل گرجستان غربی در دست عثمانی ها باقی ماندند. در نتیجه، آبخازستان تحت نفوذ فزاینده ترکیه و اسلام قرار گرفت و به تدریج روابط فرهنگی و مذهبی خود را با بقیه گرجستان از دست داد. بر اساس علم تاریخی شوروی، ترکیه پس از فتح، هدف از بین بردن فرهنگ مادی و معنوی آبخازستان و مسلمان کردن اجباری مردم بوده است که منجر به شورش های متعدد ( در سال های ۱۷۲۵، ۱۷۲۸، ۱۷۳۳، ۱۷۷۱ و ۱۸۰۶ ) شده است. [ ۲]
wiki: تاریخ آبخاز