تاج کیانی

در زمان ناصرالدین شاه، جقه ای بزرگ از ساخته شده زمرد و الماس و پره های متعدد و یک رشته مروارید به این تاج افزوده شد و تغییرات اندکی در طرز نصب جواهرات تاج داده شد. طی دوره قاجار، این تاج علاوه بر کاربرد در مراسم تاج گذاری، جنبه استفاده نمادین نیز پیدا کرد، به طوری که بر روی بسیاری از پرچم ها، اسکناس ها، سکه ها، نشان های افتخار و تمبرهای این دوره، نقش تاج کیانی وجود دارد.
رضاشاه پس از رسیدن به سلطنت، حاضر نشد از تاج کیانی که ویژه شاهان قاجار بود برای تاج گذاری خود استفاده کند و دستور ساخت تاج پهلوی را داد.
این تاج شامل چهاربخش است که از پایین متشکل از: بخش سربند، بخش مرواریدی، کنگره ها و در بالاترین بخش کلاه مخملی قرمز رنگ آن است. قسمت دوم توسط ۱۸۰۰ دانه مروارید زمینه ای سفید را برای زمردهای سبز و یاقوت های سرخ ایجاد کرده است. بدون درنظرگرفتن جقه تاج، بلندی کلاه ۳۲ سانتی متر و پهنایش ۵٫۱۹ سانتی متر است. ساختار تاج در زمان فتحعلی شاه قدری متفاوت با ساختار امروزی آن بود و به جای جقه بزرگی که در زمان ناصرالدین شاه بر بالای تاج قرار گرفت، پرهای تزئینی بر بالای تاج کیانی قرار داشتند.