تاج پوش[ ۱] یا سایبان جنگل ( به انگلیسی: canopy ) به سقف متشکل از تاج درختان در جنگل را گویند. این لایه که سقف جنگل است از شبکه شاخه ها و درختان تشکیل شده است. میزان دسترسی به نور در این لایه بسیار زیاد است اما خود این لایه پوششی را می سازد که جلوی رسیدن نور به گیاهان پایینی را می گیرد.
برگ های درختان در لایه سایبان کوچک و چرمی اند تا مانع از دست دادن زیاد آب در مقابل تابش شدید خورشید شود. برخی حشرات و جانوران خود را کاملاً برای زندگی در محیط تاج پوش سازگار کرده اند. برای نمونه رنگ زرد
پری شاهرخ در این محیط به او برای
استتار کمک می کند و
سنجاب قرمز شیوه جابه جایی بین درختان در سایبان را به خوبی آموخته است.
کاهش تدریجی فضای بین تاج های درختان با گسترش جانبی آن ها را تاج بَست می گویند. میزان فشردگی شاخ و برگ تاج درخت یا درختچه نیز تراکم تاج نام دارد. طبقهٔ تشکیل شده از تاج درختان در یک تودهٔ جنگلی اُشکوب نامیده می شود و بخشی از درختان در جنگلی با بیش از یک اشکوب که بالاترین لایهٔ سایبان را تشکیل می دهد اصطلاحاً اشکوب برین[ ۲] نام دارد.
در برخی جنگل ها نوک درختان در سایبان لایهٔ پیوسته ای را تشکیل می دهد. چنین لایه ای می تواند آب
باران و
نور خورشید را محصور کند. بلندی تاج پوش از منطقه ای به منطقهٔ دیگر و از جنگلی به جنگل دیگر متفاوت می شود و این میزان از ۲۰ تا ۵۰ متر در تغییر است. پژوهشگران از بالن های هوای داغ، کابل ها، سکوها، برج ها، و حتی ربات هایی استفاده می کنند تا میلیون ها گونهٔ گیاهی و جانوری را که آشیان هایشان را بر فراز بلندی می سازند مورد مطالعه قرار دهند. [ ۳]
گاه توفان ها و گردبادها و دیگر عوامل باعث فرو افتادن برخی از درختان بلند
جنگل های بارانی می شوند. در نتیجهٔ این اتفاق راه ورودی برای نور خورشید به جنگل ایجاد می شود و گیاهان و جانوران جدیدی در این منطقه مجال رشد می یابند. [ ۳]
درختی که تاج آن کاملاً بالاتر از تاج پوشش اصلی است و کاملاً در معرض نور قرار دارد را درخت سرافراز[ ۴] می گویند. [ ۵]