تئودوسیوس

لغت نامه دهخدا

تئودوسیوس. [ ت ِ ءُ دُ ] ( اِخ ) تئودوز. رجوع به ( تئودوز... ) و قاموس الاعلام ترکی شود.

تئودوسیوس. [ ت ِ ءُ دُ ] ( اِخ ) رجوع به «تایادوس » و «نیاطوس » شود.

فرهنگ فارسی

ثاوذوسیوس معر . لا . تئودوسیوس اول . ملقب به کبیر امپراتور روم از ۳۷۹ تا ۳۹۵ م .( و. کوکا ( اسپانیا ) در ۳۴۷ م . ) وی موجب تسهیل غلبه مسیحیت برشرک گردید و بهتنبیهی که آمبرو از قدیس بهنگام قتل عام اعتصابیون تسالونیک بدو تحمیل کرد تن در داد.او مکرر با بربرهاجنگید و توانست سقوط روم را بتاخیر اندازد.قوانین و مقررات وی حاکی از روح بشر دوستی حقیقی است. یا تئودوسیوس دوم . ملقب به جوان امپراتور روم شرقی از ۴٠۸ تا ۴۵٠. سیاست خارجی وی کمتر درخشندگی دارد. وی موجب پیروزی طرفدارن مونوفیزیستها درشورای دینی افسس ( ۴۳۱ م . ) گردید. وی مدون مجموعه قوانین تئودوسیوسی ( ۴۳۸ م . ) است . یا تئودوسیوس سوم . امپراتور رومشرقی از ۷۱۵ تا ۷۱۷ م .

پیشنهاد کاربران

بپرس