تئودور هانش

تئودور ولفگنگ هانش ( به آلمانی: Theodor Wolfgang Hänsch ) ( زادهٔ ۳۰ اکتبر ۱۹۴۱ در شهر هایدلبرگ، آلمان ) فیزیکدان آلمانی است که در سال ۲۰۰۵، یک چهارم از جایزهٔ نوبل فیزیک را از آن خود کرد. جان هال و روی. جی گلوبر از دیگر کسانی بودند که این جایزه را بدست آوردند. آن ها این جایزه را برای توسعهٔ لیزر و بدست آوردن فن نوسان های شانه مانند نور بدست آوردند.
هانش مسئول موسسهٔ نورشناخت کوانتومی ماکس - پلانک ( به آلمانی: Max - Planck - Institut für Quantenoptik ) و استاد فیزیک آزمایشگاهی و طیف سنجی لیزر در دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان در مونیخ، بایرن، آلمان است.
هانش در دههٔ ۱۹۶۰ مدرک دکتری خود را از دانشگاه روپرشت - کارلز هایدلبرگ دریافت می کند و پیرو آن به عنوان استاد دانشگاه استنفورد برگزیده می شود و از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۶ در این جایگاه باقی می ماند.
یکی از دانشجویان هانش، کارل ادوین ویمن بود که در سال ۲۰۰۱ توانست جایزهٔ نوبل را از آن خود کند.