تئاتر تجربی ( انگلیسی: Experimental theatre ) ( که گاهی تئاتر آوانگارد نیز نامیده می شود ) ، به گونه ای از تئاتر غربی گفته می شود که در اواخر قرن نوزدهم توسط آلفرد ژاری با نمایش شاه اوبو آغاز شده است و هدف آن ارتداد شیوه مرسوم و حاکم تولید و نگارش نمایش بوده است. در طول زمان و با تغییرات تئاترهای مرسوم و اتخاذ شیوه هایی که زمانی حتی رادیکال فرض می شدند، اصطلاح تئاتر تجربی نیز دستخوش تغییراتی شده است. تئاتر تجربی در پی تجربه چیز جدیدی است.
مخاطبان سنتی، تنها، مشاهده گر نمایش بودند و نه چیز دیگری. بسیاری از فعالین تئاتر تجربی سعی بر آن داشته اند تا این جایگاه مخاطب را به چالش بکشند. به عنوان نمونه، برتولت برشت از مخاطبین خود میخواهد تا از طریق شکستن دیوار چهارم در نمایش اثرگذار باشند، از این رو در خلال اجرای نمایش ، از ایشان سئوال هایی پرسیده می شود، بدون آنکه جوابی به آن ها داده شود، و از این طریق آنها را وادار به فکر کردن با خویشتن میکند؛ آگوستو بال از مخاطب خود میخواهد تا دربرابر اعمال اجرا دست به واکنش اجرایی بزنند. آنتونن آرتو با اثرگذاری در سطح نیمه آگاه مخاطب به این مهم دست می یازد. پیتر بروک متوجه مثلث ارتباطی اجرا به شرح روبرو می رسد: ارتباط مجری با درون خویشتن، ارتباط اجرا کنندگان با یک دیگر روی صحنه و ارتباط اجرا کنندگان با مخاطبین اثر.
علاوه بر شیوه مشارکت مخاطب در اثر، طریقه مواجهه مخاطبان با اثر نمایشی از دیگر موضوعات این گونه از تئاتر می باشد. مجریان جسور در مکان هایی غیر از صحنه نمایش مرسوم به نمایش آثار خود پرداختند و با این روش از مخاطبین در بالاترین حد ممکن برای مشارکت در پیشبرد نمایش استفاده شد. حتا زمانی که از صحنه نمایش کلاسیک برای نمایش آثار استفاده میشود، آن را به طور کامل دیگرگون می کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمخاطبان سنتی، تنها، مشاهده گر نمایش بودند و نه چیز دیگری. بسیاری از فعالین تئاتر تجربی سعی بر آن داشته اند تا این جایگاه مخاطب را به چالش بکشند. به عنوان نمونه، برتولت برشت از مخاطبین خود میخواهد تا از طریق شکستن دیوار چهارم در نمایش اثرگذار باشند، از این رو در خلال اجرای نمایش ، از ایشان سئوال هایی پرسیده می شود، بدون آنکه جوابی به آن ها داده شود، و از این طریق آنها را وادار به فکر کردن با خویشتن میکند؛ آگوستو بال از مخاطب خود میخواهد تا دربرابر اعمال اجرا دست به واکنش اجرایی بزنند. آنتونن آرتو با اثرگذاری در سطح نیمه آگاه مخاطب به این مهم دست می یازد. پیتر بروک متوجه مثلث ارتباطی اجرا به شرح روبرو می رسد: ارتباط مجری با درون خویشتن، ارتباط اجرا کنندگان با یک دیگر روی صحنه و ارتباط اجرا کنندگان با مخاطبین اثر.
علاوه بر شیوه مشارکت مخاطب در اثر، طریقه مواجهه مخاطبان با اثر نمایشی از دیگر موضوعات این گونه از تئاتر می باشد. مجریان جسور در مکان هایی غیر از صحنه نمایش مرسوم به نمایش آثار خود پرداختند و با این روش از مخاطبین در بالاترین حد ممکن برای مشارکت در پیشبرد نمایش استفاده شد. حتا زمانی که از صحنه نمایش کلاسیک برای نمایش آثار استفاده میشود، آن را به طور کامل دیگرگون می کنند.
wiki: تئاتر تجربی