بیژن نامه

بخش بزرگی از از داستان بیژن نامه برگرفته از داستان رزم بیژن و گرازان در شاهنامه فردوسی است. جلال متینی با سنجش دو نسخهٔ دستنویس بیژن نامه با شاهنامه، عقیده دارد که سرایندهٔ بیژن نامه حداقل ۱۱۱۲ بیت از منظومهٔ بیژن و منیژه ی فردوسی را در میان داستان خود قرار داده است، بدون آنکه به اصل آن اشاره کند و به جای ۲۲۳ بیتی که از بیژن و منیژه حذف کرده، خود ۷۲۱ بیت سست بر آن افزوده است. از این رو، وی بیژن نامه را نمونهٔ سرقت ادبی ادبیات فارسی و از جهت لفظ و معنی، سست و بی مایه می داند.
این اثر، با توجه به دو نسخهٔ موجود از آن، مشتمل بر ۱۴۰۰ تا ۱۹۰۰ بیت است. دو نسخهٔ دستنویس آن، یکی در کتابخانهٔ بادلیان در آکسفورد به شمارهٔ ۱۹۷۹ و بدون تاریخ، و دیگری متعلق به قرن هجدهم میلادی در موزهٔ بریتانیا به شمارهٔ ۱۹۹ است.