بینه شرعی

[ویکی شیعه] بَیّنه شرعی، شهود (گواهان) معتبر شرعی. در فقه اسلامی، منظور از بینه غالبا دو مرد عادل است؛ اما یک مرد عادل و دو زن عادل یا چهار زن عادل نیز می توانند بینه باشند. بینه به ویژه در دعاوی حقوقی کاربرد دارد؛ اما برای اثبات موضوعات شرعی چون رؤیت هلال، فتوای مجتهد، ازدواج و طلاق نیز از آن استفاده می شود. عدالت و دو نفربودن شاهدان (در صورتی که مرد باشند) جزء شرایط عمومی حجیت بینه است؛ البته در مواردی چون زنا و لواط، چهار شاهد لازم است. قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران، شهادت بینه (شهود) را معتبر دانسته است.
بینه در لغت به معنای امر واضح، حجت و برهان است. در دعاوی حقوقی به معنای شهود معتبر شرعی است؛ مانند دو مرد عادل یا یک مرد عادل و دو زن عادل یا چهار زن عادل. در فقه غالبا منظور از بینه، دو مرد عادل است.
واژه بینه در قرآن و روایات و همچنین کاربردهای دیگر، بیشتر معنای لغوی آن مد نظر است. برای مثال در آیه «قُلْ إِنِّی عَلَیٰ بَیِّنَةٍ مِّن رَّ بِّی» (بگو: «من از جانب پروردگارم دلیل آشکاری دارم» در معنای لغوی آن به کار رفته است.