بیماری خون ریزی دهندهٔ خرگوش یا بیماری هموراژیک خرگوش ( RHD ) یک شکل بسیار عفونی و کشنده از هپاتیت ویروسی است که خرگوش های اروپایی را تحت تأثیر قرار می دهد. برخی از گونه های ویروسی نیز بر خرگوش ها و خرگوش های دم پنبه ای تأثیر می گذارند. میزان مرگ و میر به طور کلی بین ۷۰ تا ۱۰۰ درصد است. [ ۴] این بیماری توسط سویه هایی از ویروس بیماری خونریزی دهندهٔ خرگوش ( RHDV ) ، یک لاگوویروس از خانوادهٔ کلسی ویروس ها ایجاد می شود.
سه سویهٔ ویروس بیماری خون ریزی دهندهٔ خرگوش، دارای اهمیت پزشکی هستند: RHDV, RHDVa و RHDV2. این ویروس نخستین بار در سال ۱۹۸۴ در چین گزارش شد، [ ۵] که از آن جا به بسیاری از مناطق آسیا، اروپا، استرالیا و جاهای دیگر گسترش یافت. [ ۶]
این ویروس ها در کبد تکثیر می شوند و با مکانیسم هایی که به طور کامل مشخص نشده اند، باعث مرگ انبوه سلول های کبدی می شوند که این موضوع، به نوبهٔ خود می تواند منجر به انعقاد درون رگی منتشر، انسفالوپاتی کبدی و نفروز شود. [ ۶] ممکن است خون ریزی رخ دهد، زیرا فاکتورهای انعقادی و پلاکت ها مصرف می شوند.
این بیماری می تواند در میزان بروز علائم بالینی متفاوت باشد. در موارد شدید، خرگوش ها معمولاً مرده و بدون علائم پیش آگهی یافت می شوند. [ ۷] خرگوش ها را می توان پیش از مرگ در حال تغذیهٔ طبیعی مشاهده کرد. [ ۶]
در موارد حاد، خرگوش ها غیرفعال هستند و تمایلی به حرکت ندارند. ممکن است تا ۴۲ درجه تب و افزایش ضربان قلب و تنفس داشته باشند. ترشحات خونی از بینی، دهان یا فرج، مانند خون در مدفوع یا ادرار، شایع است. کما و تشنج ممکن است پیش از مرگ مشاهده شود. [ ۶] خرگوش های با فرم حاد معمولاً در عرض ۱۲ تا ۳۶ ساعت پس از شروع تب، می میرند. [ ۷]
علائم بالینی شامل بی حالی، بی اشتهایی، کاهش وزن و زردی است. اتساع دستگاه گوارش، آریتمی های قلبی، سوفل قلبی و ناهنجاری های عصبی نیز ممکن است رخ دهد. [ ۸] مرگ، در صورت وقوع، معمولاً ۱ تا ۲ هفته پس از شروع علائم اتفاق می افتد و مرگ به دلیل نارسایی کبد است. [ ۷]
همهٔ خرگوش هایی که در معرض RHDVa یا RHDV2 قرار می گیرند آشکارا بیمار نمی شوند. بخش کوچکی از خرگوش های آلوده، ویروس را بدون بروز علائم بیماری تحمل می کنند. [ ۶] ناقلین بدون علامت نیز می توانند ماه ها به دفع ویروس ادامه دهند و در نتیجه حیوانات دیگر را آلوده کنند. خرگوش های زنده مانده نسبت به نوع ویروسی خاصی که با آن آلوده شده اند، ایمنی قوی ایجاد می کنند. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسه سویهٔ ویروس بیماری خون ریزی دهندهٔ خرگوش، دارای اهمیت پزشکی هستند: RHDV, RHDVa و RHDV2. این ویروس نخستین بار در سال ۱۹۸۴ در چین گزارش شد، [ ۵] که از آن جا به بسیاری از مناطق آسیا، اروپا، استرالیا و جاهای دیگر گسترش یافت. [ ۶]
این ویروس ها در کبد تکثیر می شوند و با مکانیسم هایی که به طور کامل مشخص نشده اند، باعث مرگ انبوه سلول های کبدی می شوند که این موضوع، به نوبهٔ خود می تواند منجر به انعقاد درون رگی منتشر، انسفالوپاتی کبدی و نفروز شود. [ ۶] ممکن است خون ریزی رخ دهد، زیرا فاکتورهای انعقادی و پلاکت ها مصرف می شوند.
این بیماری می تواند در میزان بروز علائم بالینی متفاوت باشد. در موارد شدید، خرگوش ها معمولاً مرده و بدون علائم پیش آگهی یافت می شوند. [ ۷] خرگوش ها را می توان پیش از مرگ در حال تغذیهٔ طبیعی مشاهده کرد. [ ۶]
در موارد حاد، خرگوش ها غیرفعال هستند و تمایلی به حرکت ندارند. ممکن است تا ۴۲ درجه تب و افزایش ضربان قلب و تنفس داشته باشند. ترشحات خونی از بینی، دهان یا فرج، مانند خون در مدفوع یا ادرار، شایع است. کما و تشنج ممکن است پیش از مرگ مشاهده شود. [ ۶] خرگوش های با فرم حاد معمولاً در عرض ۱۲ تا ۳۶ ساعت پس از شروع تب، می میرند. [ ۷]
علائم بالینی شامل بی حالی، بی اشتهایی، کاهش وزن و زردی است. اتساع دستگاه گوارش، آریتمی های قلبی، سوفل قلبی و ناهنجاری های عصبی نیز ممکن است رخ دهد. [ ۸] مرگ، در صورت وقوع، معمولاً ۱ تا ۲ هفته پس از شروع علائم اتفاق می افتد و مرگ به دلیل نارسایی کبد است. [ ۷]
همهٔ خرگوش هایی که در معرض RHDVa یا RHDV2 قرار می گیرند آشکارا بیمار نمی شوند. بخش کوچکی از خرگوش های آلوده، ویروس را بدون بروز علائم بیماری تحمل می کنند. [ ۶] ناقلین بدون علامت نیز می توانند ماه ها به دفع ویروس ادامه دهند و در نتیجه حیوانات دیگر را آلوده کنند. خرگوش های زنده مانده نسبت به نوع ویروسی خاصی که با آن آلوده شده اند، ایمنی قوی ایجاد می کنند. [ ۸]
