بیع کالیء به کالیء

[ویکی فقه] بیع کالیء به کالیء یا بیع نسیئه به نسیئه این است که شخص متاعی را بخرد به ثمن مؤجل و پس از انقضای أجل از أدای آن عاجز گردد و به بایع بگوید: آن را به بیش تر از ثمن اول به من بفروش و مهلت دیگری بده تا بهای آن را بپردازم و بین آنان تقابض انجام نشود، بیع دین به دین، بیعی که در آن ثمن و مثمن هر دو مدت دار باشد.
این نوع بیع به اتفاق عامه و خاصه باطل می باشد به جهت حدیث ذیل: «نهی النبی(ص) عن بیع الکالیء بالکالیء».
منظور از کالیء
لفظ کالیء مأخوذ از کلاء است. گفته می شود «کَلَاءهُ کَلاءً و کلااءً: حرسه و حفظه... و کلاء الدین ای تأخر... والکالیء: النسیئۀ».
و شاید سبب نام گذاری آن این باشد که هر یک از غریمین یا متبایعین از جهت دین مراقب دیگری است چون کلاء به معنای حفظ و حراست و مراقبت است.