بیع شرعی

[ویکی فقه] بیع شرعی به معنای دادوستد دارای اثر از نظر شرع است. از آن در باب تجارت سخن رفته است.
معامله ای که از نظر شرع موجب نقل و انتقال از دو طرف می گردد بیع شرعی نامیده می شود و مقابل بیع عرفی است.
موضوع دلیل امضای بیع
موضوع دلیل امضای بیع در مثل «احلّ اللّه البیع» بیع عرفی است؛ چه آنکه تنها بیع عرفی قابلیت امضا دارد. در حقیقت شارع مقدس معامله ای را که از نظر عرف، بیع نامیده می شود، تأیید و امضا کرده است. بنابراین بیع شرعی همان بیع عرفی است مگر آنکه دلیل در موردی، گویای خلاف آن باشد، مانند معاطات که بنابر قول به افاده ی اباحه، بیع عرفی است لیکن بیع شرعی ملکیّت آور نیست.
اعتبار صیغه در بیع شرعی
الف)برخی، موضوع دلیل اعتبار چیزی مانند صیغه را در بیع، بیع شرعی دانسته و در نتیجه بیع عرفی همچون معاطات را در اثرگذاری مشروط به صیغه ندانسته اند؛
ب) لیکن برخی آن را نپذیرفته و بیع عرفی را نیز مشروط به صیغه دانسته اند.
ج)برخی گفته اند: معاطات بنابر قول به اباحه آور بودن آن، بیع عرفی است؛ لیکن پس از تحقّق یکی از اسباب ملکیت لازم، بیع شرعی خواهد بود.