بید زرد

لغت نامه دهخدا

بید زرد. [ دِ زَ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) در شهرستانک این نام را به «سالیکس آک ُ م ُ فیلا» دهند. ( یادداشت مؤلف ). گونه ای از درخت بید که در جنگلهای ارس و در کلاکهای میان شیراز و فیروزآباد فراوان است. رجوع به جنگل شناسی ج 1 ص 195 و گیاه شناسی گل گلاب ص 297 شود.، بیدزرد. [ زَ ] ( اِخ ) قریه ای است سی فرسنگی میانه جنوب و مشرق شیراز. ( از فارسنامه ناصری ).

بیدزرد. [ زَ ] ( اِخ ) دهی از بخش ایزه شهرستان اهواز است و 135 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6 ).

فرهنگ فارسی

دانشنامه عمومی

پیشنهاد کاربران

بپرس