[ویکی شیعه] بیت النور محل اقامت و عبادتگاه حضرت معصومه(س) در قم است. این مکان که در اصل خانه موسی بن خزرج بود و بعد از وفات حضرت معصومه(س) وقف شد، به نام محراب یا معبد فاطمه(س)، بیت النور و بقعه ستیه، نامیده می شود و در سال های بعد در اطراف آن مسجد و مدرسه ای به نام مدرسه ستیه بنا گردید. تولیت این مکان برعهده سادات میره ای است و هر ساله در سال روز ولادت، وفات و روز ورود حضرت معصومه به قم در این مکان مراسم مخصوصی برگزار می گردد.
بیت النور، محل اقامت ۱۷ روزه حضرت معصومه(س) در قم است که به عنوان مکانی زیارتی، مورد توجه مردم بوده است. بیت النور در محله ای به نام «میدان میر» (بین دو محله آذر و چهارمردان) از محله های قدیمی قم واقع شده است که در گذشته در محدوده جنوب غربی شهر قم قرار داشت؛ اما با گسترش شهرسازی، به تدریج به یکی از محله های مرکزی شهر تبدیل شد.
بیت النور از قدمگاه هایی است که در اسناد تاریخی از جمله کتاب تاریخ قم نوشته حسن بن محمد قمی، به آن اشاره شده و تاریخچه آن را به سال ۲۰۱ق سال ورود حضرت معصومه(س) به قم باز می گرداند. بیت النور در اصل خانه موسی بن خزرج از بزرگان قم بود که با خبردار شدن از ورود حضرت معصومه(س) از طرف ساوه به قم، به همراه دیگر بزرگان به استقبال او رفته، و او را به این مکان منتقل کرد. حضرت معصومه(س) در این مکان به عبادت پرداخت و بعد از مدت کوتاهی بر اثر بیماری وفات یافت و در باغ بابلان دفن شد. بعد از وفات حضرت، موسی بن خزرج، محل عبادت حضرت و اطراف آن را وقف کرد.این مکان در اسناد تاریخی، به نام محراب یا معبد فاطمه(س)، بیت النور و بقعه ستیه، نامیده شده که حجره ای به ابعاد ۳ در ۳/۵ متر است و با آینه کاری تزیین گردیده شده است. معماری و شیوه ساخت بنای محراب، متشکل از نمادهای است که زائر را به تقدس مکان رهنمون می سازد. سقف گنبدوار که در معماری اسلامی، نمادی از آسمان شمرده می شود، استفاده از سنگ و ترکیب آینه، کاشی، نورپردازی درونی اتاق، نقوش تزیینی و... از جمله این مواردند. بعدها در اطراف محراب حضرت معصومه(س)، مسجد و مدرسه ای به نام «ستیه» ایجاد شد و از مدارس علمیه معروف قم محسوب می شود.
بیت النور، محل اقامت ۱۷ روزه حضرت معصومه(س) در قم است که به عنوان مکانی زیارتی، مورد توجه مردم بوده است. بیت النور در محله ای به نام «میدان میر» (بین دو محله آذر و چهارمردان) از محله های قدیمی قم واقع شده است که در گذشته در محدوده جنوب غربی شهر قم قرار داشت؛ اما با گسترش شهرسازی، به تدریج به یکی از محله های مرکزی شهر تبدیل شد.
بیت النور از قدمگاه هایی است که در اسناد تاریخی از جمله کتاب تاریخ قم نوشته حسن بن محمد قمی، به آن اشاره شده و تاریخچه آن را به سال ۲۰۱ق سال ورود حضرت معصومه(س) به قم باز می گرداند. بیت النور در اصل خانه موسی بن خزرج از بزرگان قم بود که با خبردار شدن از ورود حضرت معصومه(س) از طرف ساوه به قم، به همراه دیگر بزرگان به استقبال او رفته، و او را به این مکان منتقل کرد. حضرت معصومه(س) در این مکان به عبادت پرداخت و بعد از مدت کوتاهی بر اثر بیماری وفات یافت و در باغ بابلان دفن شد. بعد از وفات حضرت، موسی بن خزرج، محل عبادت حضرت و اطراف آن را وقف کرد.این مکان در اسناد تاریخی، به نام محراب یا معبد فاطمه(س)، بیت النور و بقعه ستیه، نامیده شده که حجره ای به ابعاد ۳ در ۳/۵ متر است و با آینه کاری تزیین گردیده شده است. معماری و شیوه ساخت بنای محراب، متشکل از نمادهای است که زائر را به تقدس مکان رهنمون می سازد. سقف گنبدوار که در معماری اسلامی، نمادی از آسمان شمرده می شود، استفاده از سنگ و ترکیب آینه، کاشی، نورپردازی درونی اتاق، نقوش تزیینی و... از جمله این مواردند. بعدها در اطراف محراب حضرت معصومه(س)، مسجد و مدرسه ای به نام «ستیه» ایجاد شد و از مدارس علمیه معروف قم محسوب می شود.
wikishia: بیت_النور