بیانیه هنری یا مانیفست هنری ( انگلیسی: Art manifesto ) عبارت است از اعلام عمومی نیات، انگیزه ها یا دیدگاه های یک هنرمند یا جنبش هنری. مانیفست ها ویژگی استاندارد جنبش های مختلف در نوگرایی آوانگارد هستند و هنوز هم نوشته می شوند. مانیفست های هنری گاهی در لفاظی هایشان برای رسیدن به یک اثر، انقلابی در نظر گرفته شده اند. اغلب به موضوعات گسترده تری مانند نظام سیاسی می پردازند. مضامین معمول نیاز به انقلاب، آزادی ( بیان ) و برتری ضمنی یا آشکارا اعلام شده نویسندگان بر وضعیت موجود است. مانیفست ابزاری برای بیان، انتشار و ضبط ایده ها برای هنرمند یا گروه هنری است؛ حتی اگر فقط یک یا دو نفر متن را بنویسند، باز هم گروه شناخته می شود.
در سال ۱۸۵۵ گوستاو کوربه برای معرفی کاتالوگ نمایشگاه مستقل و شخصی خود مانیفست رئالیسم را نوشت. و در سال ۱۸۸۶ مانیفست سمبولیسم در روزنامه فرانسوی فیگارو توسط شاعر و مقاله نویس ژان موره آ منتشر شد.
اولین مانیفست هنری قرن بیستم با فوتوریست ها در ایتالیا در سال ۱۹۰۹ معرفی شد، [ ۱] پس از آن کوبیست ها، وورتیکیست ها، دادائیست ها و سوررئالیست ها، که تا جنگ جهانی دوم شناخته شده ترین مانیفست ها هستند. پس از آن اگرچه انتشار مانیفست ها متوقف نشد، اما رسانه های دیگر مانند رادیو و تلویزیون تمایل به کنار گذاشتن چنین اعلامیه هایی داشتند. اکنون با توجه به ظهور اینترنت، این فرم احیا شده است، و بسیاری از مانیفست های جدید اکنون برای مخاطبان در سراسر جهان صادر می شوند. استاکیست ها از این امکان برای شروع یک جنبش جهانی استفاده کرده اند.
مانیفست ها معمولاً شامل تعدادی گزاره هستند که شماره گذاری شده اند، یا به صورت نقطه ای هستند و لزوماً از یکی به دیگری ارجاع نمی دهند. توضیح تریستان تزارا از مانیفست ( عشق ضعیف و عشق تلخ، II ) توجه بسیاری را به خود جلب کرده است:
پیش از اوایل قرن بیستم، مانیفست تقریباً یک اعلامیه با اهداف سیاسی بود؛ بنابراین، قصد هنرمندانی که این فرم را اتخاذ می کنند، نشان دادن این بود که از هنر به عنوان یک ابزار سیاسی استفاده می کنند.
مانیفست هنری دو هدف اصلی دارد. اولین مورد، تعریف و نقد یک پارادایم در هنر یا فرهنگ معاصر است. دوم تعریف مجموعه ای از ارزش های زیبایی شناختی برای مقابله با این پارادایم است. اغلب، مانیفست ها میل دارند که به تنهایی آثار هنری باشند. برای مثال، بسیاری از نویسندگان مانیفست قصد دارند متون خود را به اجرا درآورند. بعضی از مانیفست ها را هم نمی توان صرفاً بیانیه های مکتوب ارزیابی کرد، زیرا به شدت به طراحی گرافیکی برای برقراری ارتباط متکی هستند، پیزی که به عنوان ویژگی مشترک در مانیفست های دادا دیده می شود. چندین هنرمند، مانیفست هایی در مورد رسانه های هنری نوشته اند نه رسانه های خودشان.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۱۸۵۵ گوستاو کوربه برای معرفی کاتالوگ نمایشگاه مستقل و شخصی خود مانیفست رئالیسم را نوشت. و در سال ۱۸۸۶ مانیفست سمبولیسم در روزنامه فرانسوی فیگارو توسط شاعر و مقاله نویس ژان موره آ منتشر شد.
اولین مانیفست هنری قرن بیستم با فوتوریست ها در ایتالیا در سال ۱۹۰۹ معرفی شد، [ ۱] پس از آن کوبیست ها، وورتیکیست ها، دادائیست ها و سوررئالیست ها، که تا جنگ جهانی دوم شناخته شده ترین مانیفست ها هستند. پس از آن اگرچه انتشار مانیفست ها متوقف نشد، اما رسانه های دیگر مانند رادیو و تلویزیون تمایل به کنار گذاشتن چنین اعلامیه هایی داشتند. اکنون با توجه به ظهور اینترنت، این فرم احیا شده است، و بسیاری از مانیفست های جدید اکنون برای مخاطبان در سراسر جهان صادر می شوند. استاکیست ها از این امکان برای شروع یک جنبش جهانی استفاده کرده اند.
مانیفست ها معمولاً شامل تعدادی گزاره هستند که شماره گذاری شده اند، یا به صورت نقطه ای هستند و لزوماً از یکی به دیگری ارجاع نمی دهند. توضیح تریستان تزارا از مانیفست ( عشق ضعیف و عشق تلخ، II ) توجه بسیاری را به خود جلب کرده است:
پیش از اوایل قرن بیستم، مانیفست تقریباً یک اعلامیه با اهداف سیاسی بود؛ بنابراین، قصد هنرمندانی که این فرم را اتخاذ می کنند، نشان دادن این بود که از هنر به عنوان یک ابزار سیاسی استفاده می کنند.
مانیفست هنری دو هدف اصلی دارد. اولین مورد، تعریف و نقد یک پارادایم در هنر یا فرهنگ معاصر است. دوم تعریف مجموعه ای از ارزش های زیبایی شناختی برای مقابله با این پارادایم است. اغلب، مانیفست ها میل دارند که به تنهایی آثار هنری باشند. برای مثال، بسیاری از نویسندگان مانیفست قصد دارند متون خود را به اجرا درآورند. بعضی از مانیفست ها را هم نمی توان صرفاً بیانیه های مکتوب ارزیابی کرد، زیرا به شدت به طراحی گرافیکی برای برقراری ارتباط متکی هستند، پیزی که به عنوان ویژگی مشترک در مانیفست های دادا دیده می شود. چندین هنرمند، مانیفست هایی در مورد رسانه های هنری نوشته اند نه رسانه های خودشان.
wiki: بیانیه هنری