بی هوازی اختیاری

بی هوازی اختیاری ( facultative anaerobe ) ریزاندامگانی ( میکروارگانیسم هایی ) است که در هر دو شرایط هوازی و بی هوازی قادر به زندگی است. بی هوازی های اختیاری برای رشد به اکسیژن نیاز ندارند اما در حضور اکسیژن بهتر رشد می کنند. بسیاری از مخمرها، ازجمله مخمر نان، و قارچ های رشته ای و اشریشیا نمونه هایی از این گونه ریزاندامگان هستند.
این ارگانیسم ها می توانند بین انواع هوازی و غیرهوازی دگرگشت ( متابولیسم ) تغییر جهت دهند. تحت شرایط بی هوازی، آنها به وسیله تخمیر یا تنفس بی هوازی رشد کرده، اما در حضور اکسیژن به سمت تنفس هوازی برمی گردند.
اکثر مخمرها و کپک ها که درون غذا یا بر سطح آن ها رشد می کنند، از انواع هوازی هستند هر چند که برخی از آن ها به شرایط بی هوازی اختیاری نیز تمایل دارند.
به طور کل به موجوداتی که بقا و رشد آنها هم در غیاب و هم در وجود اکسیژن محلول میسر باشد دوگونه زی facultative گفته می شود. [ ۱]