بی حیایی زلیخا

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بی حیایی زلیخا (قرآن). حیا عبارت است از حالت و خویی نفسانی در انسان که مانع ارتکاب اعمال زشت می شود. و از جمله افراد بی حیا در تاریخ زلیخا بود.
دعوت زلیخا از یوسف (علیه السلام)، برای کام جویی از وی، نشانه بی حیایی او بود. «ورودته التی هو فی بیتها عن نفسه وغلقت الابوب وقالت هیت لک... • قالت فذلکن الذی لمتننی فیه... ولـئن لم یفعل ما ءامره لیسجنن..؛ و آن زن که یوسف در خانه او بود، از او تمنای کامجویی کرد درها را بست و گفت: بیا (بسوی آنچه برای تو مهیاست!) (یوسف) گفت: پناه می برم به خدا! او (عزیز مصر) صاحب نعمت من است مقام مرا گرامی داشته (آیا ممکن است به او ظلم و خیانت کنم؟!) مسلما ظالمان رستگار نمی شوند! • ..... • (همسر عزیز) گفت: این همان کسی است که بخاطر (عشق) او مرا سرزنش کردید! (آری،) من او را به خویشتن دعوت کردم و او خودداری کرد! و اگر آنچه را دستور می دهم انجام ندهد، به زندان خواهد افتاد و مسلما خوار و ذلیل خواهد شد.»
← بی پروایی زلیخا
۱. ↑ یوسف/سوره۱۲، آیه۲۳.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «بی حیایی زلیخا».
...

پیشنهاد کاربران

بپرس