بِک هَنسِن ( زادهٔ ۸ ژوئیه ۱۹۷۰ ) با نام بک دیوید کمپبل ( به انگلیسی: Beck David Campbell ) موسیقی دان، خواننده - ترانه سرا، نوازندهٔ بسیط ( مولتی - اینسترومنتالیست ) و آهنگساز آمریکایی است که با نام صحنه ای اَش «بک» شناخته می شود. وی از برندگان جایزه گرمی است.
این هنرمند که چهار بار صاحب «پلاتینوم» شده است با کارهای اولیه اش که ترکیبی بود از انتقادات اجتماعی و تجربه هایی در موسیقی و ترانه نویسی شهرتی زیرزمینی به هم زد. او اولین بار با تک آهنگ بازنده ( Loser ) که در ۱۹۹۴ منتشر شد توجه گستردهٔ عموم را به دست آورد که پیشرفت غیرمنتظره ای برای او رقم زد. او بیش تر به واسطهٔ ساخت کلاژهای موسیقایی و به کارگیریِ طیف گسترده ای از سبک ها شناخته می شود.
اُودِلِی، آلبومی که در ۱۹۹۶ توسط بک منتشر شد از طرف مجلهٔ آمریکاییِ رولینگ استون و دو انتشارات بریتانیایی ان ام ئی و مُوجُو جایزهٔ آلبوم سال را به دست آورد. اُودِلِی هم چنین یک نامزدی ذیل عنوان جایزه گرمی برای بهترین آلبوم سال دریافت کرد. دراز - قصیده/اُودِلِی و آلبوم دیگری از او با عنوان تغییر کیفی/سی چِنج، هر دو در لیست ۵۰۰ آلبوم برتر تمام اعصار رولینگ استون وارد شده اند.
بک در لس آنجلس، کالیفرنیا متولد شد. پدرش دیوید کمپبل یک موسیقی دان و آهنگساز کانادایی است و مادرش بیبی هنسن یک هنرمند تجسمی و پیش تر، از ستارگان وارهول بوده است. پدرش از نسبی اسکاتلندی است و مادرش نیمی نروژی و نیم دیگر از تبار قوم یهود و ریشهٔ سوئدی است. جد مادری او اَل هنسن، یک هنرمندِ تکنیکِ کولاژ در هنرهای تجسمی از مدرسهٔ هنر فلوکسس بوده است. جد پدری او یک کشیش پرسبیتری بود. زمانی که والدین او از یک دیگر جدا شدند بک به همراه مادر و برادرش در لس آنجلس ماند، جایی که او تحت تأثیر اجراهای متنوع موسیقایی این شهر؛ هر نوع موسیقی از موسیقی هیپ هاپ تا موسیقی لاتین و هم چنین صحنهٔ هنر اجرایی مادرش قرار گرفت. تمام این تأثیرات بعدها در آثار ضبط شده و منتشرشدهٔ او نمود یافتند.
در ۱۹۸۵ بک برای ملاقات با پدربزرگ اش اَل هنسن به آلمان رفت. او سپس به خانه اش در لس آنجلس بازگشت، جایی که تا تابستان ۱۹۹۰ در آن جا ماند. بعد از ترک دبیرستان در ۱۹۸۷، بک به همراه دوست دخترش «رین اسپرلاک» شروع به کار بر روی «بی جوانی» کرد، که یک فَن - زین ( مجله ای غیررسمی برای طرفداران یک پدیده و گردآمده توسط خود هواداران؛ به منظور تبادل نظریات و انتشار ایده ها ) با دو سرفصل پانک و شعر بود. در ۱۹۹۰ بک و رین به وَشون، ایالت واشینگتن نقل مکان کردند. در آن جا به همراه برادر بک، چَنینگ و برادر رین، زَک خانه ای تابستانی اجاره کردند. در طول همین تابستان بود که بک علاقه اش به اجرا را پرورش داد و در شب بازگشایی هتلِ اوکِی در سیاتل واشینگتن اجرا کرد. اولین سال های دههٔ ۱۹۹۰ بک در نیویورک، با جنبش موسیقی ضدِ فولک و متأثر از جنبش های پانک در ارتباط بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین هنرمند که چهار بار صاحب «پلاتینوم» شده است با کارهای اولیه اش که ترکیبی بود از انتقادات اجتماعی و تجربه هایی در موسیقی و ترانه نویسی شهرتی زیرزمینی به هم زد. او اولین بار با تک آهنگ بازنده ( Loser ) که در ۱۹۹۴ منتشر شد توجه گستردهٔ عموم را به دست آورد که پیشرفت غیرمنتظره ای برای او رقم زد. او بیش تر به واسطهٔ ساخت کلاژهای موسیقایی و به کارگیریِ طیف گسترده ای از سبک ها شناخته می شود.
اُودِلِی، آلبومی که در ۱۹۹۶ توسط بک منتشر شد از طرف مجلهٔ آمریکاییِ رولینگ استون و دو انتشارات بریتانیایی ان ام ئی و مُوجُو جایزهٔ آلبوم سال را به دست آورد. اُودِلِی هم چنین یک نامزدی ذیل عنوان جایزه گرمی برای بهترین آلبوم سال دریافت کرد. دراز - قصیده/اُودِلِی و آلبوم دیگری از او با عنوان تغییر کیفی/سی چِنج، هر دو در لیست ۵۰۰ آلبوم برتر تمام اعصار رولینگ استون وارد شده اند.
بک در لس آنجلس، کالیفرنیا متولد شد. پدرش دیوید کمپبل یک موسیقی دان و آهنگساز کانادایی است و مادرش بیبی هنسن یک هنرمند تجسمی و پیش تر، از ستارگان وارهول بوده است. پدرش از نسبی اسکاتلندی است و مادرش نیمی نروژی و نیم دیگر از تبار قوم یهود و ریشهٔ سوئدی است. جد مادری او اَل هنسن، یک هنرمندِ تکنیکِ کولاژ در هنرهای تجسمی از مدرسهٔ هنر فلوکسس بوده است. جد پدری او یک کشیش پرسبیتری بود. زمانی که والدین او از یک دیگر جدا شدند بک به همراه مادر و برادرش در لس آنجلس ماند، جایی که او تحت تأثیر اجراهای متنوع موسیقایی این شهر؛ هر نوع موسیقی از موسیقی هیپ هاپ تا موسیقی لاتین و هم چنین صحنهٔ هنر اجرایی مادرش قرار گرفت. تمام این تأثیرات بعدها در آثار ضبط شده و منتشرشدهٔ او نمود یافتند.
در ۱۹۸۵ بک برای ملاقات با پدربزرگ اش اَل هنسن به آلمان رفت. او سپس به خانه اش در لس آنجلس بازگشت، جایی که تا تابستان ۱۹۹۰ در آن جا ماند. بعد از ترک دبیرستان در ۱۹۸۷، بک به همراه دوست دخترش «رین اسپرلاک» شروع به کار بر روی «بی جوانی» کرد، که یک فَن - زین ( مجله ای غیررسمی برای طرفداران یک پدیده و گردآمده توسط خود هواداران؛ به منظور تبادل نظریات و انتشار ایده ها ) با دو سرفصل پانک و شعر بود. در ۱۹۹۰ بک و رین به وَشون، ایالت واشینگتن نقل مکان کردند. در آن جا به همراه برادر بک، چَنینگ و برادر رین، زَک خانه ای تابستانی اجاره کردند. در طول همین تابستان بود که بک علاقه اش به اجرا را پرورش داد و در شب بازگشایی هتلِ اوکِی در سیاتل واشینگتن اجرا کرد. اولین سال های دههٔ ۱۹۹۰ بک در نیویورک، با جنبش موسیقی ضدِ فولک و متأثر از جنبش های پانک در ارتباط بود.
wiki: بک هانسن