موسیقی هیپ هاپ

موسیقی هیپ - هاپ ( به انگلیسی: hip - hop music ) همچنین شناخته شده به عنوان موسیقی رپ، یکی از زیر سبک های موسیقی است که به طور هم زمان با فرهنگ هیپ هاپ رشد کرده است. این نوع موسیقی، از دو بخش اصلی تشکیل شده است: رپ ( MC ) و DJ ( میکس صدا و اسکرچ ) . این موارد به همراه رقص برک و گرافیتی چهاربخش خرده فرهنگ هیپ هاپ، یک نهضت فرهنگی است که توسط جوانان شهری به خصوص سیاهان آمریکا در شهر نیویورک، در اوایل دهه ۱۹۷۰ ایجاد[ ۱] شده است.
در سال ۲۰۰۶، موسیقی رپ پس از موسیقی کلاسیک دومین موسیقی محبوب در ایالات متحده آمریکا بود. [ ۲]
موسیقی هیپ هاپ، عموماً از یک یا چند خواننده رپ که داستان هایی شبیه زندگی نامه تعریف می کنند تشکیل شده است، این داستان ها اغلب مربوط به یک همتای خیالی، و به صورت اشعار بسیار ریتمیک پر از تکنیک هایی همچون همگونی مصوتها، تجانس آوایی، و قافیه است. خواننده رپ با یک قطعه سازی که اغلب از آن تحت عنوان «بیت» یاد می شود همراه می شود، این ساز توسط یک دی جی نواخته شده، و توسط یک تهیه کننده، یا یک یا چند نوازنده خلق می شود. اغلب بیت ها با استفاده از یک ترکیب از وقفه کوبه ای از یک آواز دیگر، که معمولاً یک ترانه فانک یا موسیقی سول است ساخته می شود. علاوه بر طبل دیگر صداها نیز اغلب به صورت ترکیبی، الکترونیکی، یا اجرایی هستند. گاهی یک بخش می تواند سازی، نشانه مهارت دی جی یا سازنده باشد.
هیپ هاپ در محلهٔ برانکس، واقع در شهر نیویورک، زمانی که DJ بریک ضربه ای را از آوازهای فانک و دیسکو جدا کردند، شکل گرفت. سبک هیپ هاپ یک جنبش اجتماعی – سیاسی است که در اواخر دهه ۷۰ ایجاد شد. در طول دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی، بسیاری از سیاه پوستانی که به آمریکا مهاجرت کردند، با چالش های بسیاری روبرو شدند. یکی از این چالش های مهم، مسائل مالی و فاصله طبقاتی زیاد و متأسفانه همچنین نابرابری اجتماعی آن ها با سفید پوستان بود که باعث خشم بیشتر این افراد شده بود. در حالی که اکثر منابع مالی و جایگاه های اجتماعی خوب، نسیب سفید پوستان می شد. در اوایل، سیاه پوستان اعتراض خود را از طریق خواندن اشعار غیر ساختار یافته بیان می کردند و کم کم، شروع به ایجاد نوع خاصی از اصطلاحات فرهنگی کردند و ستون های هیپ هاپ را تشکیل دادند. نقش اولیه رئیس تشریفات معرفی DJ و موسیقی و تشجیع حضار بود. رؤسای تشریفات با صحبت کردن در بین آوازها، به رقص شور و هیجان می دادند، با حضار احوال پرسی می کردند یا برای آنان لطیفه و حکایت تعریف می کردند. سرانجام این رویه شکل بندی بهتری گرفت و «رپ» نام گرفت. تا سال ۱۹۷۹ هیپ هاپ از نظر تجاری تبدیل به یک نوع موسیقی محبوب شد و شروع به وارد شدن به جریان غالب در آمریکا کرد. در دهه ۱۹۹۰، یک نوع از هیپ هاپ به نام رپ گنگستا تبدیل به بخش عمده موسیقی آمریکا شد، و جنجال بسیاری بر سر ترانه هایی که گفته می شد به تبلیغ خشونت، بی بند و باری، استفاده از مواد مخدر و زن ستیزی می پردازد شکل گرفت. با این وجود تا آغاز دهه ۲۰۰۰، موسیقی هیپ هاپ در صدر فهرست موسیقی های محبوب قرار گرفت و به سبک های مختلف در گوشه و کنار جهان نواخته می شد. یکی از بهترین های هیپ هاپ ک به صورت اجتماعی. سیاسی و گنگستر رپ مشکلات مردم و… را بیان می کرد توپاک شکور ( مکاولی ) می باشد که به پدر رپ معروف است و در لیبل رپ لس آنجلس دث را که متعلق به فرد خطرناکی به نام شوگ نایت بود فعالیت می کرد و آخرین رهبر سیاه پوستان و همچنین به خواننده های دیگری مثل اسنوپ داگ و دکتر دره هم از لیبل دث را بودند در کنار این ها گروه N. W. A هم در ساحل غربی فعالیت می کرد در سواحل شرقی هم رپرای مثل بیگیه. ناس. ماب دیپ. پاف ددی و…