بوی بد

[ویکی فقه] بوی بد (قرآن). قرآن می فرماید: «خلقه من تراب» : آدم را از خاک خلق کرد چیزی که هست خاک مذکور را گل کرد، همچنانکه فرموده : «و خلقته من طین» : تو آدم را از گل آفریدی، آنگاه آن گل را گذاشت تا متعفن شد، همچنانکه فرموده «من حماء مسنون» : آدمی را از گل گندیده خلق کردم آنگاه آن گل را گذاشت تا خشک شد، «من صلصال» : از گل خشکیده.
قرآن می فرماید، لجن بدبو، عنصر مادی خلقت آدم علیه السلام بوده است: «ولقد خلقنا الانسـن من صلصـل من حما مسنون...» ما انسان را از کل خشکیده ای که از گل بدبوی (تیره رنگی) گرفته شده بود، آفریدیم.
← معنای حما
قرآن در مورد غروب خورشید در چشمه ای دارای گل سیاه بدبو، در نگاه ذوالقرنین چنین می فرماید: «حتی اذا بلغ مغرب الشمس وجدها تغرب فی عین حمئة...»، تا به غروبگاه آفتاب رسید (در آنجا) احساس کرد که خورشید در چشمه (یا دریا ) ی - تیره و گل آلودی فرو می رود، ...
← معنای حمئة
۱. ↑ حجر/سوره۱۵، آیه۲۶.
...