بوم سازگان دریایی

بوم سازگان دریایی بزرگ ترین بوم سازگان آبی هستند و در آب هایی وجود دارند که محتوای نمک بالایی دارند. این سیستم ها در تضاد با اکوسیستم های آب شیرین هستند که محتوای نمک کمتری دارند. آب های دریایی بیش از ۷۰ درصد از سطح زمین را پوشش می دهند و بیش از ۹۷ درصد ذخیره آب زمین[ ۱] [ ۲] و ۹۰ درصد فضای قابل سکونت روی زمین را تشکیل می دهند. [ ۳] آب دریا دارای میانگین شوری ۳۵ بخش در هزار آب است. شوری واقعی در بین اکوسیستم های دریایی مختلف متفاوت است. [ ۴] اکوسیستم های دریایی بسته به عمق آب و ویژگی های خط ساحلی را می توان به مناطق زیادی تقسیم کرد. منطقه اقیانوسی بخش باز وسیع اقیانوس است که جانورانی مانند نهنگ ها، کوسه ها و ماهی تن در آن زندگی می کنند. منطقه اعماق دریا شامل بسترهای زیر آب است که در آن بسیاری از بی مهرگان زندگی می کنند. پهنهٔ جزر و مدی پهنهٔ بین جزر و مد بالا و پایین است. دیگر مناطق نزدیک به ساحل ( نریتیک ) می توانند شامل دشت های گلی، علفزارهای دریایی، حرا، سیستم های جزرومدی سنگی، باتلاق های نمکی، صخره های مرجانی، تالاب ها باشند. در اعماق آب، دریچه های چاه گرمایی ممکن است در جایی که باکتری های گوگرد شیمیایی پایه شبکه غذایی را تشکیل می دهند، یافت شوند.