بوفالو ( به انگلیسی: Buffalo ) شهری در ایالت داکوتای جنوبی کشور ایالات متحده آمریکا است که جمعیت آن در سرشماری سال ۲۰۱۰ میلادی، ۳۳۰ نفر بوده است. [ ۷]
بوفالو دومین شهر بزرگ ایالات متحده در نیویورک و بزرگترین شهر در غرب نیویورک است. از سال ۲۰۱۸، جمعیت ۲۵۶۳۰۴ نفر بود. این شهر محل استقرار شهرستان اری و دروازه اصلی تجارت و مسافرت از طریق مرز کانادا - ایالات متحده است و بخشی از منطقه دو ملیتی بوفالو نیاگارا را تشکیل می دهد.
منطقه بوفالو قبل از قرن هفدهم توسط قبیله بومی ایروک آمریکایی و بعداً توسط استعمارگران فرانسوی سکونت داشت. این شهر در قرن نوزدهم و بیستم در نتیجه مهاجرت، ساخت کانال اری و حمل و نقل ریلی و نزدیکی آن با دریاچه اری رشد چشمگیری داشته است. این رشد باعث فراوانی آب شیرین و مسیر تجارت کافی به مناطق میانه غربی ایالات متحده شد، در حالی که اقتصاد خود را برای صنایع غلات، فولاد و خودرو که در قرن بیستم بر اقتصاد این شهر حاکم بود، به دست آورد. از آنجا که اقتصاد شهر به شدت به تولید متکی بود، تغییر شکل صنعتی در نیمه دوم قرن بیستم منجر به کاهش مداوم جمعیت شد. در حالی که برخی فعالیت های تولیدی باقی مانده است، اقتصاد بوفالو با تأکید بیشتر بر مراقبت های بهداشتی، تحقیق و آموزش عالی به صنایع خدماتی منتقل شده است که پس از رکود بزرگ ظاهر شد.
بوفالو در ساحل شرقی دریاچه اری، در راس رودخانه نیاگارا، در ۱۶ مایلی جنوب آبشار نیاگارا قرار دارد. آغوش اولیه آن از نیروی الکتریکی منجر به لقب «شهر نور» شد. این شهر همچنین به دلیل برنامه ریزی شهری و چیدمان جوزف الیوت، سیستم گسترده ای از پارک ها که توسط فردریک لاوس اولمستد طراحی شده است، و همچنین کارهای مهم معماری مشهور است. فرهنگ آن سنت های شمال شرقی و میانه غربی را در هم می آمیزد، با برگزاری جشنواره های سالانه از جمله طعم بوفالو و جشنواره هنری Allentown، دو تیم ورزشی حرفه ای ( لوگوی بوفالو و بوفالو سابرز ) و یک صحنه موسیقی و هنر پررونق و پیشرفت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبوفالو دومین شهر بزرگ ایالات متحده در نیویورک و بزرگترین شهر در غرب نیویورک است. از سال ۲۰۱۸، جمعیت ۲۵۶۳۰۴ نفر بود. این شهر محل استقرار شهرستان اری و دروازه اصلی تجارت و مسافرت از طریق مرز کانادا - ایالات متحده است و بخشی از منطقه دو ملیتی بوفالو نیاگارا را تشکیل می دهد.
منطقه بوفالو قبل از قرن هفدهم توسط قبیله بومی ایروک آمریکایی و بعداً توسط استعمارگران فرانسوی سکونت داشت. این شهر در قرن نوزدهم و بیستم در نتیجه مهاجرت، ساخت کانال اری و حمل و نقل ریلی و نزدیکی آن با دریاچه اری رشد چشمگیری داشته است. این رشد باعث فراوانی آب شیرین و مسیر تجارت کافی به مناطق میانه غربی ایالات متحده شد، در حالی که اقتصاد خود را برای صنایع غلات، فولاد و خودرو که در قرن بیستم بر اقتصاد این شهر حاکم بود، به دست آورد. از آنجا که اقتصاد شهر به شدت به تولید متکی بود، تغییر شکل صنعتی در نیمه دوم قرن بیستم منجر به کاهش مداوم جمعیت شد. در حالی که برخی فعالیت های تولیدی باقی مانده است، اقتصاد بوفالو با تأکید بیشتر بر مراقبت های بهداشتی، تحقیق و آموزش عالی به صنایع خدماتی منتقل شده است که پس از رکود بزرگ ظاهر شد.
بوفالو در ساحل شرقی دریاچه اری، در راس رودخانه نیاگارا، در ۱۶ مایلی جنوب آبشار نیاگارا قرار دارد. آغوش اولیه آن از نیروی الکتریکی منجر به لقب «شهر نور» شد. این شهر همچنین به دلیل برنامه ریزی شهری و چیدمان جوزف الیوت، سیستم گسترده ای از پارک ها که توسط فردریک لاوس اولمستد طراحی شده است، و همچنین کارهای مهم معماری مشهور است. فرهنگ آن سنت های شمال شرقی و میانه غربی را در هم می آمیزد، با برگزاری جشنواره های سالانه از جمله طعم بوفالو و جشنواره هنری Allentown، دو تیم ورزشی حرفه ای ( لوگوی بوفالو و بوفالو سابرز ) و یک صحنه موسیقی و هنر پررونق و پیشرفت.
wiki: بوفالو داکوتای جنوبی