بوشویاراش ( مجاری: Busójárás و کرواتی: Pohod bušara ) یا رژهٔ بوشو[ الف] جشن سالیانهٔ شش روزه ای در پایان فصل کارناوال ها است که توسط شوکاتس ها، گروهی از اسلاوهای جنوبی مجارستان در موهاچ برگزار می شود و روز پیش از چهارشنبه خاکستر به پایان می رسد. مشخصهٔ این جشن، بوشوها با نقاب چوبی و ردای پشمی، مبدل پوشی، موسیقی، بالماسکه، رژه، رقص و پایکوبی است و نمایش هایی چون به خشکی آمدن بوشوها از دانوب، سپردن تابوت به آب و سوزاندنش نیز انجام می گیرد. به طور سنتی، بوشوها با تماشاچیان زن و دختر شوخی و بازی دارند و رفتار مناسب با بازدیدکنندگان طبق قوانین معمول پیش نمی رود.
بوشویاراش از سال ۲۰۰۹ در فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو قرار گرفته است.
نقاب بوشو از چوب درخت بید حکاکی و به طور سنتی با خون لاشهٔ حیوان نقاشی شده و سرپوشی از پوست گوسفند دارد. پوشش بوشو عبارت است از پای پوش، چکمه، شلوار کتان سفید، پوست و خز گوسفند که از کمر با طناب یا زنجیر بسته و چند زنگوله به آن متصل شده، و کیفی آویزان از روی شانه. لوازم جانبی معمولاً عبارتند از وسیله ای به شکل جغجغه از چوب برای ایجاد سروصدا، گرز، شاخ چوبی بلند، تختهٔ لباسشویی، تیرک چوبی حمل آب و بوشوی نوزاد در تشت ورز خمیر.
«بوشوهای زیبا» لباس های ملی مختلف به تن دارند و صورت خود را می پوشانند.
«یانکِله ها» پسرانی هستند که جامهٔ ژنده پوشیده و صورت خود را با تور و جوراب می پوشانند و گونی پر از خاکستر و آرد ( اکنون فقط تکه پارچه یا خاک اره ) بر دوش حمل می کنند؛ آنها تماشاگران به خصوص دختران را با آن می زنند.
زنان با روبنده، مردان با لباس عروسی و چهره های مبدل پوش دیگر، در موهاچ «ماشکارا» نامیده می شوند.
در طول مراسم، بوشوها، یانکله ها و مبدل پوش ها مشمول قوانین اخلاقی معمول در روزهای هفته نیستند که شامل حمله به دختران و زنان و شوخی با آنان است.
به طور سنتی فاصلهٔ بین خاج شویان تا چهارشنبه خاکستر در آغاز چله روزه زمانی برای جشن و سرگرمی در فرهنگ اروپایی است. به همین ترتیب بوشویاراش به نشانهٔ پایان زمستان در ماه فوریه برای شش روز به طول می انجامد. زمان کارناوال توسط اولین ماه کامل پس از اعتدال بهاری تعیین می شود و هر سال تاریخ آن متفاوت است. جشن در روز پنجشنبه چاق با عنوان «کارناوال کوچک» آغاز می شود ولی بزرگ ترین جشن یا «کارناوال یکشنبه» به هفتمین یکشنبه قبل از روز عید پاک می افتد. در روز سه شنبه اعتراف و آخرین روز از برنامه، «جشن تدفین» برگزار می شود که در آن تابوت کارناوال در آتش می سوزد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبوشویاراش از سال ۲۰۰۹ در فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو قرار گرفته است.
نقاب بوشو از چوب درخت بید حکاکی و به طور سنتی با خون لاشهٔ حیوان نقاشی شده و سرپوشی از پوست گوسفند دارد. پوشش بوشو عبارت است از پای پوش، چکمه، شلوار کتان سفید، پوست و خز گوسفند که از کمر با طناب یا زنجیر بسته و چند زنگوله به آن متصل شده، و کیفی آویزان از روی شانه. لوازم جانبی معمولاً عبارتند از وسیله ای به شکل جغجغه از چوب برای ایجاد سروصدا، گرز، شاخ چوبی بلند، تختهٔ لباسشویی، تیرک چوبی حمل آب و بوشوی نوزاد در تشت ورز خمیر.
«بوشوهای زیبا» لباس های ملی مختلف به تن دارند و صورت خود را می پوشانند.
«یانکِله ها» پسرانی هستند که جامهٔ ژنده پوشیده و صورت خود را با تور و جوراب می پوشانند و گونی پر از خاکستر و آرد ( اکنون فقط تکه پارچه یا خاک اره ) بر دوش حمل می کنند؛ آنها تماشاگران به خصوص دختران را با آن می زنند.
زنان با روبنده، مردان با لباس عروسی و چهره های مبدل پوش دیگر، در موهاچ «ماشکارا» نامیده می شوند.
در طول مراسم، بوشوها، یانکله ها و مبدل پوش ها مشمول قوانین اخلاقی معمول در روزهای هفته نیستند که شامل حمله به دختران و زنان و شوخی با آنان است.
به طور سنتی فاصلهٔ بین خاج شویان تا چهارشنبه خاکستر در آغاز چله روزه زمانی برای جشن و سرگرمی در فرهنگ اروپایی است. به همین ترتیب بوشویاراش به نشانهٔ پایان زمستان در ماه فوریه برای شش روز به طول می انجامد. زمان کارناوال توسط اولین ماه کامل پس از اعتدال بهاری تعیین می شود و هر سال تاریخ آن متفاوت است. جشن در روز پنجشنبه چاق با عنوان «کارناوال کوچک» آغاز می شود ولی بزرگ ترین جشن یا «کارناوال یکشنبه» به هفتمین یکشنبه قبل از روز عید پاک می افتد. در روز سه شنبه اعتراف و آخرین روز از برنامه، «جشن تدفین» برگزار می شود که در آن تابوت کارناوال در آتش می سوزد.
wiki: بوشویاراش