بوستان افروز

فرهنگ اسم ها

لغت نامه دهخدا

بوستان افروز. [ اَ / س ِ اَ ] ( اِ مرکب ) گلی است که آنرا تاج خروس گویند به سبب شباهتی که بدان دارد. ( برهان ). همان گل تاج خروس است ، بسبب شباهتی که بدان دارد. گل تاج خروس. ( رشیدی ). دیسم. ( بحر الجواهر ) ( آنندراج ). دج الامیر. اماریطن :
بوستان افروز پیش ضیمران
چون نزاری پیش روی فربهی.
منوچهری.
بوستان افروز تازه در میان بوستان
همچو خون آلوده در هیجا سنان کارزار.
غضایری رازی.
بوستان افروز بنگر رسته با شاه اسپرم
گر ندیدستی خط قوس قزح بر آسمان.
ازرقی ( دیوان چ دانشگاه ص 71 ).
فروخت روی نشاطم چو بوستان افروز
بدین امید کز این ورطه بو که جان ببرم.
انوری.
می چون بوستان افروز ده زانک
سفال دل چو ریحان تازه کردی.
خاقانی.
زآن گلی چند بوستان افروز
که در آن بوستان بدند آن روز.
نظامی.
چه خوری خون چو لاله دلسوز
خوش نظر باش و بوستان افروز.
خواجوی کرمانی.
رجوع به بستان ابروز و بستان افروز شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) بستان افروز

فرهنگ معین

(اَ ) ( اِ. ) گل تاج خروس .

فرهنگ عمید

= تاج خروس

پیشنهاد کاربران

شاخهای مورد بر رفته ببین و برگهاش
برشکسته جعد اندر جعد چون زلفین یار
بوستان افروز تابان از میان بوستان
همچو خون آلوده در هیجا سنان شهریار
سپهری بخارایی
بوستان افروز یعنی باغ روشن
بوستان به معنی باغ
افروز به معنی روشن

بپرس