بهشت ابرار

[ویکی فقه] بهشت ابرار (قرآن). خداوند در قرآن کریم از ابرار به اهل نعیم و اهل بهشت یاد کرده است و فرموده که نامه اعمال ایشان در علیین است.
ابرار، در جایگاهی برتر و مکان و منزلتی والاتر از متقین در بهشت قرار میگیرند.لـکن الذین اتقوا ربهم لهم جنت... وما عند الله خیر للابرار (ولی کسانی که پروای پروردگارشان را پیشه ساخته اند باغهایی خواهند داشت که از زیر (درختان) آن نهرها روان است در آنجا جاودانه بمانند (این) پذیرایی از جانب خداست و آنچه نزد خداست برای نیکان بهتر است.)
مورد پذیرایی خداوند
پروردگار در بهشت برین از ابرار و نیکان پذیرایی میکند و آنان مهمان خداوند هستند.لـکن الذین اتقوا ربهم لهم جنت تجری من تحتها الانهـر خــلدین فیها نزلا من عند الله وما عند الله خیر للابرار (ولی کسانی که پروای پروردگارشان را پیشه ساخته اند باغهایی خواهند داشت که از زیر (درختان) آن نهرها روان است در آنجا جاودانه بمانند (این) پذیرایی از جانب خداست و آنچه نزد خداست برای نیکان بهتر است.) برداشت یاد شده بر این مبناست که الف و لام در «الابرار» عهد ذکری و اشاره به «الذین اتقوا» باشد.تفسیر نمونه میگوید: «سرانجام در سومین آیه مورد بحث، پایان کار پرهیزکاران چنین بیان می گردد و می فرماید: «ولی کسانی که تقوای الهی را پیشه کردند (و برای رسیدن به سرمایه های مادی موازین حق و عدالت را در نظر گرفتند، و یا به خاطر ایمان به خدا از وطن های خود آواره شدند و در محاصره اجتماعی و اقتصادی قرار گرفتند) در برابر این مشکلات، خداوند باغ هائی از بهشت در اختیار آنان می گذارد که نهرهای آب از زیر درختان آن جاری است و جاودانه در آن می مانند» «لکن الذین اتقوا ربهم لهم جنات تجری من تحتها الانهار خالدین فیها».پس از آن می افزاید: «باغ های بهشت با آن همه مواهب مادی، نخستین وسیله پذیرایی از پرهیزکاران می باشد» «نزلا من عند الله».«نزل» در لغت، به معنای چیزی است که برای پذیرائی میهمان آماده می شود و بعضی گفته اند: نخستین چیزی که به وسیله آن از مهمان پذیرائی می شود- همانند شربت یا میوه ای است که در آغاز ورود برای میهمان می آورند.و اما پذیرائی مهم تر و عالی تر همان نعمت های روحانی و معنوی است که در پایان آیه به آن اشاره شده، می فرماید: آنچه در نزد خداست برای نیکان بهتر است» «و ما عند الله خیر للا برار».»
← ابرار در بهشت
پروردگار عالم ابرار را غرق در نعمتهای بهشتی خویش مینماید.ان الابرار لفی نعیم (قطعا نیکان به بهشت اندرند.) ان الابرار لفی نعیم• علی الارائک ینظرون• تعرف فی وجوههم نضرة النعیم• یسقون من رحیق مختوم• ختـمه مسک وفی ذلک فلیتنافس المتنـفسون• ومزاجه من تسنیم• عینا یشرب بها المقربون (براستی نیکوکاران در نعیم (الهی) خواهند بود •بر تختها (نشسته) می نگرند •از چهره هایشان طراوت نعمت (بهشت) را درمی یابیاز باده ای مهر شده نوشانیده شوند •(باده ای که) مهر آن مشک است و در این (نعمتها) مشتاقان باید بر یکدیگر پیشی گیرند •و ترکیبش از (چشمه) تسنیم استچشمه ای که مقربان (خدا) از آن نوشند.)
← جلالت قدر ابرار
...