بهره وری از اشیاء نجس

[ویکی فقه] متنجس ها بر دوگونه اند که در زیر به توضیح آن می پردازیم.
۱. آن هایی که قابلیت تطهیر دارند مانند: لباس، کفش، فرش و... ۲. آن هایی که قابلیت تطهیر ندارند مانند: روغن ، شیر، شیره انگور و... فقها استفاده از دسته اوّل را مباح و خرید و فروش آن ها را مجاز شمرده اند.
نظر مشهور درباره قسم دوم و ادله آن
در مورد دسته دوم مشهور نظر مخالف دارند، مگر در مواردی که شارع استثناء کرده است. در حقیقت متنجسی که قابلیت تطهیر ندارد بمانند اشیای نجس و اعیان نجسه است. بر این نظریه سه دلیل اقامه کرده اند:
← نداشتن مالیّت و منافع حلال
قائلان به حرمت بیع متنجس به دو دلیل اسناد جسته اند:۱. اجماع. ۲. نداشتن فایده. هر دوی آن ها قابل خدشه است. زیرا:اولاً، چنین اجماعی محقق نیست و بر فرض تحقق احتمال دارد، به استناد همان روایات باشد. ثانیاً، بسیاری از متنجس ها,، فایده دارند و منفعت و این گونه نیست که فایده منحصر به (دهن متنجس) باشد,، آن هم، برای استصباح، زیرا چه بسا,، فوایدی برای آن ها ظاهر شود، مانند استفاده از آن برای داروهای غیر خوراکی، معالجه حیوانات، تغذیه زنبور عسل با شیره نجس و...
خلاصه سخن
...