بهتان در اخلاق

[ویکی فقه] بهتان، واژه ای قرآنی و حدیثی با مفهوم اخلاقی می باشد.
این واژه از ماده «بهت» به معنای متحیّرساختن و شدن، عاجز و ناتوان شدن، و در لغت به معانیِ کذب، دروغ بستن و افترا زدن است. بهتان در اصطلاح قرآن ، حدیث و اخلاق به دروغ نسبت دادن گناه یا خطا به دیگری است.
دلیل اطلاق بهتان بر افترا و دروغ
بنابر منابع لغت و تفسیر ، بهتان از آن رو بر افترا و دروغ بستن اطلاق می شود که چنین کاری شنونده یا فرد مورد افترا را مبهوت و متحیّر می سازد. برخی منابع مزبور، مراد از بهتان را صرفاً افترا و کذبی می دانند که موجب بهت و حیرت شود.
واژه بهتان در قرآن
واژه «بهتان» در قرآن کریم شش بار آمده است. همچنانکه نراقی متذکّر شده، مفهوم قرآنیِ بهتان در آیه ۱۱۲ سوره نساء بیان شده، که در آن انتساب خطا و گناهان خود به فرد بی گناه بهتان تلقّی شده است.
تفاسیر درباره بهتان در قرآن
...